HILVERSUM - De Amerikaanse vooruitstrevende componist Milton BABBITT (1916-2011) overleed afgelopen zaterdag op 94-jarige leeftijd.
Milton Babbitt was een van de pioniers van de seriële muziek aan het einde van de jaren '40 van de vorige eeuw. Zijn Three compositions for piano (1947) and Composition for four instruments (1948) zijn de allereerste voorbeelden van volledig seriële muziek. Daarbij wordt op alle muzikale parameters - toonhoogte, toonduur, dynamiek, intrumentatie etc. - de door Arnold Schoenberg ontwikkelde reeksentechniek toegepast. Babbitt was daarmee Olivier Messiaen (Mode de valeurs et d'intensités) en Pierre Boulez (Structures I) voor.
In de 50-er jaren werkte Babbitt mee aan de ontwikkeling van het destijds meest geavanceerde elektronische muziekinstrument. Deze RCA Mark II synthesizer werd de trost van het nieuwe Centrum voor Elektronische Muziek aan de Columbia-Princeton Universiteit. Samen met zijn leraar Roger Sessions, Vladimir Ussachevsky en Otto Luening was hij er directeur.
Op zijn eerste elektronische werken, Composition for synthesizer (1961) en Ensembles for synthesizer (1964), paste Babbitt de reeksentechniek net zo strak toe als op de composities voor reguliere instrumenten. De componist zag zijn muziek dankzij de synthesizer bevrijd van de fysieke beperkingen van uitvoerende musici.
Veel musicologen en een groot deel van het publiek beschouwen zijn muziek als elitair, van passie gespeend en ontoegankelijk, anderen roemen de variëteit en onvoorspelbaarheid ervan.
De bekendste studenten van Milton Babbitt zijn Mario Davidovsky, die hem op het atonale pad volgde, en theatercomponist Stephen Sondheim.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
maandag 31 januari 2011
Filmcomponist John Barry overleden
LONDEN - In de nacht van zondag op maandag is de Britse componist van filmmuziek John BARRY (1933-2011) overleden. Dat maakte de BBC-radio vanochtend bekend.
John Barry's carrière nam een hoge vlucht toen hem werd gevraagd het door Monty Norman gecomponeerde thema voor de eerste James Bondfilm Dr. No (1961) te herschrijven. De filmscores voor nog elf Bondfilms volgden.
Barry wordt met John Williams, Jerry Goldsmith en Henry Mancini beschouwd als de 'Grote Vier' van de filmmuziek. Hij mocht in zijn indrukwekkende loopbaan vijf keer een Oscar in ontvangst nemen. Zijn muziek bij Born free (1967, 2x), The lion in winter (1969), Out of Africa (1986) en Dances with wolves (1991) werd bekroond met de hoogste Amerikaanse filmprijs. Daarnaast sleepte hij talloze andere muziekprijzen in de wacht.
Weelderige strijkers, aanzwellende orkestpartijen en elegante melodieën kenmerken Barry’s stijl. In 1999 ontving hij een ridderorde (OBE) voor zijn muzikale verdiensten.
John Barry bereikte de leeftijd van 77 jaar.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
John Barry's carrière nam een hoge vlucht toen hem werd gevraagd het door Monty Norman gecomponeerde thema voor de eerste James Bondfilm Dr. No (1961) te herschrijven. De filmscores voor nog elf Bondfilms volgden.
Barry wordt met John Williams, Jerry Goldsmith en Henry Mancini beschouwd als de 'Grote Vier' van de filmmuziek. Hij mocht in zijn indrukwekkende loopbaan vijf keer een Oscar in ontvangst nemen. Zijn muziek bij Born free (1967, 2x), The lion in winter (1969), Out of Africa (1986) en Dances with wolves (1991) werd bekroond met de hoogste Amerikaanse filmprijs. Daarnaast sleepte hij talloze andere muziekprijzen in de wacht.
Weelderige strijkers, aanzwellende orkestpartijen en elegante melodieën kenmerken Barry’s stijl. In 1999 ontving hij een ridderorde (OBE) voor zijn muzikale verdiensten.
John Barry bereikte de leeftijd van 77 jaar.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
Alles uit de kast!
Met de trotse mededeling dat Bamboe Acht nu de grootste mahjongvereniging (40 leden) is in Nederland startte Wil de achtste en laatste voorronde van de kampioenscompetitie. Daaraan nemen 24 clubleden deel en dat aantal leidde tot een slotronde met drietallen aan tafel. Dit gold toevallig ook voor de vrije spelers zodat we al onze tien mahjongspellen uit de kast konden halen.
In de afgelopen maanden viel een aantal partijen uit. Een eindstand kunnen we dus nog niet opmaken.
Eric profiteerde van de afwezigheid van klassementsleider Hans door de koppositie over te nemen, Zijn tafelwinst kwam aan een zijden draad te hangen toen Cock een zelfgepakte mahjong maakte met drie (open) kongen. Dankzij de 150 (!) punten die ze mocht bijschrijven brachten haar stevig aan de leiding. Maar de valse mahjong die ze claimde en de daaropvolgende ‘hu’ van Eric waren precies wat de Haarlemmer nodig had. Met miniem verschil kon hij vier punten aan zijn totaal toevoegen. Hetzelfde gold voor de meeste aanwezige competitie-leden. In een opnieuw razendsnelle ronde gaf Yvonne Mirjam en Nino het nakijken. Ook Wil hield haar kansen op de play-offs in eigen hand in de
spannende strijd met een andere competitiespeelster. Aty flitste namelijk uit de startblokken met twee waardevolle winnende handen, haar geschonken door Wil. Dankzij drie opeenvolgende winstspellen pakte de Heemsteedse echter een kleine marge, die ze niet meer afstond.
Marjolijn hield haar kansen op de eindstrijd levend met een nipte tafelwinst. Een schitterend ’13-wezenspel’ leek daarvoor een solide basis te leggen, maar Mieke knaagde daar nog duchtig aan.
Aan tafel 4 rekende een uitbundige JanvdB af met zijn competitiesyndroom. Op vrije-speelavonden presteert hij doorgaans goed maar in competitieverband zat hij steevast aan de verkeerde kant van de score. Anoeska en Viony wist hij echter te verschalken. Nu de ban is gebroken zijn Wil, Yvonne en Eric gewaarschuwd. Hun partij zal volgende week onvermijdelijk een slachtoffer maken in de top.
Lees deze blogtekst mét foto op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.
Eric profiteerde van de afwezigheid van klassementsleider Hans door de koppositie over te nemen, Zijn tafelwinst kwam aan een zijden draad te hangen toen Cock een zelfgepakte mahjong maakte met drie (open) kongen. Dankzij de 150 (!) punten die ze mocht bijschrijven brachten haar stevig aan de leiding. Maar de valse mahjong die ze claimde en de daaropvolgende ‘hu’ van Eric waren precies wat de Haarlemmer nodig had. Met miniem verschil kon hij vier punten aan zijn totaal toevoegen. Hetzelfde gold voor de meeste aanwezige competitie-leden. In een opnieuw razendsnelle ronde gaf Yvonne Mirjam en Nino het nakijken. Ook Wil hield haar kansen op de play-offs in eigen hand in de
spannende strijd met een andere competitiespeelster. Aty flitste namelijk uit de startblokken met twee waardevolle winnende handen, haar geschonken door Wil. Dankzij drie opeenvolgende winstspellen pakte de Heemsteedse echter een kleine marge, die ze niet meer afstond.
Marjolijn hield haar kansen op de eindstrijd levend met een nipte tafelwinst. Een schitterend ’13-wezenspel’ leek daarvoor een solide basis te leggen, maar Mieke knaagde daar nog duchtig aan.
Aan tafel 4 rekende een uitbundige JanvdB af met zijn competitiesyndroom. Op vrije-speelavonden presteert hij doorgaans goed maar in competitieverband zat hij steevast aan de verkeerde kant van de score. Anoeska en Viony wist hij echter te verschalken. Nu de ban is gebroken zijn Wil, Yvonne en Eric gewaarschuwd. Hun partij zal volgende week onvermijdelijk een slachtoffer maken in de top.
Lees deze blogtekst mét foto op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.
woensdag 12 januari 2011
Volle bak dankzij nieuwe leden
Gisteravond heette clubvrouwe Wil vijf nieuwe leden (Annet, Betty, Janie, Leny en Rietje) hartelijk welkom op de 12e Bamboe Acht-avond van het seizoen. Shui Yin – de zesde nieuwkomer – ontbrak. Ook Dini gaf aan onze vereninging binnenkort te komen versterken. Met hen vonden nog 26 leden de weg naar De Princehof, waardoor maar liefst acht tafels volledig werden bezet.
Op vier daarvan speelde zich de zevende competitieronde om het kampioenschap af. Vooraf was Aty daarover het meest tevreden omdat zij in dit verband pas tweemaal had kunnen spelen. Die beide keren trok ze overigens de tafelwinst naar zich toe (‘Dat dan weer wél’, zou ze hebben kunnen zeggen …).
In gezelschap van Janny, Mieke en Eric lukte haar dat nu niet. Tijdens een partij met zeven self-drawn mahjongs (op dertien spellen) liet Mieke er geen misverstand over bestaan wie de 4 punten ging halen. Met twee ‘self-picks’ in de eerste vijf spellen legde ze een solide basis voor haar verdiende zege. Ook Janny kende een goede start, maar toonde zich in de slotfase de gulheid zelve. Met een overtuigende eindsprint (drie ‘self-picks’) verdedigde Eric zijn voorlopige play-offplek succesvol.
Koploper Hans haalde evenmin de volle winst. In een nek-aan-nekrace bleef Mirjam hem verrrassend een steenlengte voor.
Aan tafel 1 verkleinde JanW zijn achterstand op de Hans en Eric. Samen met Nino verdeelde hij de mahjongs, Len met een troostpunt en Anoeska met lege handen naar huis sturend.
Yvonne leek ‘schade’ op te lopen in haar pogingen zich in de top-4 te nestelen. Viony heerste tot aan de laatste twee van veertien spellen in een snel gespeelde ronde. Dankzij twee mahjongs – waaronder een waardevolle zelfgetrokken – claimde de nationaal kampioene de zege alsnog. Kwaliteit verloochent zich niet…
Aan de recreatieve tafels vermaakte men zich ook uitstekend. Voor Wil betekende het tikje dat Peter uitdeelde geen averij, zoals ook de andere vier competitiespelers (Jeroen, Nelleke, Heleen en Marjolijn) aan tafel 8 niet om de knikkers speelden. Voor Heleen was dat jammer maar zijn kan zich troosten met de prijs voor de hoogste mahjong van de avond. Zo’n prachtig ‘vier kleine winden’-spel haal je niet elke keer!
Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.
Op vier daarvan speelde zich de zevende competitieronde om het kampioenschap af. Vooraf was Aty daarover het meest tevreden omdat zij in dit verband pas tweemaal had kunnen spelen. Die beide keren trok ze overigens de tafelwinst naar zich toe (‘Dat dan weer wél’, zou ze hebben kunnen zeggen …).
In gezelschap van Janny, Mieke en Eric lukte haar dat nu niet. Tijdens een partij met zeven self-drawn mahjongs (op dertien spellen) liet Mieke er geen misverstand over bestaan wie de 4 punten ging halen. Met twee ‘self-picks’ in de eerste vijf spellen legde ze een solide basis voor haar verdiende zege. Ook Janny kende een goede start, maar toonde zich in de slotfase de gulheid zelve. Met een overtuigende eindsprint (drie ‘self-picks’) verdedigde Eric zijn voorlopige play-offplek succesvol.
Koploper Hans haalde evenmin de volle winst. In een nek-aan-nekrace bleef Mirjam hem verrrassend een steenlengte voor.
Aan tafel 1 verkleinde JanW zijn achterstand op de Hans en Eric. Samen met Nino verdeelde hij de mahjongs, Len met een troostpunt en Anoeska met lege handen naar huis sturend.
Yvonne leek ‘schade’ op te lopen in haar pogingen zich in de top-4 te nestelen. Viony heerste tot aan de laatste twee van veertien spellen in een snel gespeelde ronde. Dankzij twee mahjongs – waaronder een waardevolle zelfgetrokken – claimde de nationaal kampioene de zege alsnog. Kwaliteit verloochent zich niet…
Aan de recreatieve tafels vermaakte men zich ook uitstekend. Voor Wil betekende het tikje dat Peter uitdeelde geen averij, zoals ook de andere vier competitiespelers (Jeroen, Nelleke, Heleen en Marjolijn) aan tafel 8 niet om de knikkers speelden. Voor Heleen was dat jammer maar zijn kan zich troosten met de prijs voor de hoogste mahjong van de avond. Zo’n prachtig ‘vier kleine winden’-spel haal je niet elke keer!
Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.
vrijdag 7 januari 2011
Arrangeur Stan Lokhin overleden
HILVERSUM - Op woensdag 1 december 2010 is de Surinaamse arrangeur, orkestleider, (koor)dirigent, producer en zangpedagoog Stan LOKHIN (1947-2010) overleden.
Stan Lokhin studeerde aan de befaamde Berklee school of Music in Boston. Zijn muzikale activiteiten begonnen in 1960 in Suriname, waar hij reeds op dertienjarige leeftijd tambour-maître was en eind jaren '60 als trompettist bij het Leger des Heils. In Europa en Azië toerde hij begin jaren zeventig met de band The Needles. Hij studeerde in 1977 af aan het Amsterdamse conservatorium en volgde in Nederland diverse andere opleidingen.
Lokhin was de belangrijkste persoon achter de grote doorbraak van Lieve Hugo, de King of Kaseko, in de jaren zeventig en verkreeg daarmee ook bredere kennis van Surinaamse muziek. Hij had contacten met de platenmaatschappijen en was naast trompettist en dirigent tevens producer.
Behalve met Lieve Hugo en The Happy Boys werkte Lokhin met tal van andere groepen en artiesten zoals de Twinkle stars, Oscar Harris, Billy Jones, Ruth Jacott en Max Nijman. Hij dirigeerde onder andere het Maranatha koor en de Resurrection singers.
In het verleden verrichtte Stan Lokhin op freelance-basis arrangeer- en kopieerwerk voor het Muziekcentrum van de Omroep.
De Surinaamse musicus werd afgelopen september nog gelauwerd. In het Bijlmerparktheater in Zuidoost werd hij bevorderd tot Commandeur in de Ere-Orde van de Gele Ster, de een-na-hoogste Surinaamse onderscheiding.
Stan Lokhin werd 63 jaar.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
Stan Lokhin studeerde aan de befaamde Berklee school of Music in Boston. Zijn muzikale activiteiten begonnen in 1960 in Suriname, waar hij reeds op dertienjarige leeftijd tambour-maître was en eind jaren '60 als trompettist bij het Leger des Heils. In Europa en Azië toerde hij begin jaren zeventig met de band The Needles. Hij studeerde in 1977 af aan het Amsterdamse conservatorium en volgde in Nederland diverse andere opleidingen.
Lokhin was de belangrijkste persoon achter de grote doorbraak van Lieve Hugo, de King of Kaseko, in de jaren zeventig en verkreeg daarmee ook bredere kennis van Surinaamse muziek. Hij had contacten met de platenmaatschappijen en was naast trompettist en dirigent tevens producer.
Behalve met Lieve Hugo en The Happy Boys werkte Lokhin met tal van andere groepen en artiesten zoals de Twinkle stars, Oscar Harris, Billy Jones, Ruth Jacott en Max Nijman. Hij dirigeerde onder andere het Maranatha koor en de Resurrection singers.
In het verleden verrichtte Stan Lokhin op freelance-basis arrangeer- en kopieerwerk voor het Muziekcentrum van de Omroep.
De Surinaamse musicus werd afgelopen september nog gelauwerd. In het Bijlmerparktheater in Zuidoost werd hij bevorderd tot Commandeur in de Ere-Orde van de Gele Ster, de een-na-hoogste Surinaamse onderscheiding.
Stan Lokhin werd 63 jaar.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
donderdag 6 januari 2011
Een gedenkwaardig bondstoernooi
Een kleine vier maanden nadat ik er als vrijwilliger figureerde - tijdens de WK-mahjong - keerde ik terug in het Utrechtse NDC Den Hommel voor het jaarlijkse Bondstoernooi.
Daartoe aangezet door opnieuw extreme weersomstandigheden besloot ik zoveel mogelijk aan te sluiten bij die bijzondere dagen in augustus. Zo hulde ik mij in mijn blauwe STAFF-polo met WMC-embleem en nam ik weer mijn stalen ros mee in de trein om de weg van station naar het denksportcentrum te fietsen. En een bijzondere dag werd het opnieuw. Om één groot verschil kon ik echter niet heen: ditmaal kwam ik wel aan spelen toe!
Anders dan gepland speelde ik de hele dag volgens de MCR-regels (en niet gedeeltelijk NTS). Dat was het gevolg van de 24 afmeldingen, waaronder vijf Bamboe-Achtleden. Ik maakte een flitsende start door de twee ronden tot aan de lunch glansrijk te winnen. Dat deed mijn zelfvertrouwen, dat in Berlicum een gevoelige tik had gekregen, goed. Helaas ging dat mede ten koste van de enige aanwezige clubgenoot (Nino).
Na het middagmaal streed ik - steeds gezeten aan MCR-tafel 2 - voor de winst. Beide malen glipte die me juist door de vingers, maar 12 punten uit vier ronden is voor mij geen dagelijkse kost.
Voordat seizoensbeste Eveline Broers en het dagpodium (Christiaan Cevaal (3e), Ingrid Broeder (2e) en winnaar Ton Rijnders) werden gehuldigd vond de loterij om de felbegeerde mahjongtafel plaats. Of het te maken had met mijn spirituele reisgenoten durf ik niet te zeggen, maar al na de eerste twee lettergrepen van het eerste lotnummer ('Hon-derd-veer-tig') wist ik dat ik de gelukkige zou zijn. Wat ik niet direct besefte was dat ik daarmee de eigenaar van die schitterende mahjongtafel werd. De loterij begon namelijk niet zoals wel vaker met enkele kleine prijsjes. Ik kon mijn geluk niet op! Nu kunnen mijn vrouw, mijn dochter van elf en 's lands jongste mahjongspeler samen met mij aan een echte mahjongtafel spelen!
Sociaal als hij is bood Nino direct aan om de tafel te vervoeren zodat ik niet eens de kans kreeg om mij af te vragen hoe het gevaarte naar Haarlem te transporteren. Ik denk dat het niet lang zal duren voordat ik de tafel bij Nino ga afhalen...
P.S. Na herberekening van de eindstand bleek dat ik het podium op een haar na miste....
Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.
Daartoe aangezet door opnieuw extreme weersomstandigheden besloot ik zoveel mogelijk aan te sluiten bij die bijzondere dagen in augustus. Zo hulde ik mij in mijn blauwe STAFF-polo met WMC-embleem en nam ik weer mijn stalen ros mee in de trein om de weg van station naar het denksportcentrum te fietsen. En een bijzondere dag werd het opnieuw. Om één groot verschil kon ik echter niet heen: ditmaal kwam ik wel aan spelen toe!
Anders dan gepland speelde ik de hele dag volgens de MCR-regels (en niet gedeeltelijk NTS). Dat was het gevolg van de 24 afmeldingen, waaronder vijf Bamboe-Achtleden. Ik maakte een flitsende start door de twee ronden tot aan de lunch glansrijk te winnen. Dat deed mijn zelfvertrouwen, dat in Berlicum een gevoelige tik had gekregen, goed. Helaas ging dat mede ten koste van de enige aanwezige clubgenoot (Nino).
Na het middagmaal streed ik - steeds gezeten aan MCR-tafel 2 - voor de winst. Beide malen glipte die me juist door de vingers, maar 12 punten uit vier ronden is voor mij geen dagelijkse kost.
Voordat seizoensbeste Eveline Broers en het dagpodium (Christiaan Cevaal (3e), Ingrid Broeder (2e) en winnaar Ton Rijnders) werden gehuldigd vond de loterij om de felbegeerde mahjongtafel plaats. Of het te maken had met mijn spirituele reisgenoten durf ik niet te zeggen, maar al na de eerste twee lettergrepen van het eerste lotnummer ('Hon-derd-veer-tig') wist ik dat ik de gelukkige zou zijn. Wat ik niet direct besefte was dat ik daarmee de eigenaar van die schitterende mahjongtafel werd. De loterij begon namelijk niet zoals wel vaker met enkele kleine prijsjes. Ik kon mijn geluk niet op! Nu kunnen mijn vrouw, mijn dochter van elf en 's lands jongste mahjongspeler samen met mij aan een echte mahjongtafel spelen!
Sociaal als hij is bood Nino direct aan om de tafel te vervoeren zodat ik niet eens de kans kreeg om mij af te vragen hoe het gevaarte naar Haarlem te transporteren. Ik denk dat het niet lang zal duren voordat ik de tafel bij Nino ga afhalen...
P.S. Na herberekening van de eindstand bleek dat ik het podium op een haar na miste....
Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.
woensdag 5 januari 2011
Frans Poptie (92) overleden
HILVERSUM - Op de laatste dag van 2010 is de bekende violist, arrangeur, orkestleider en componist Frans POPTIE (1918-2010) overleden. Hij is onder meer de co-auteur van het beroemde liedje Spring maar achterop.
Frans Poptie komt op 3 maart 1918 ter wereld in Leiden. Op 7-jarige leeftijd krijgt hij zijn eerste vioolles. Na 7 jaar privéles (J. de Koning en A.P. Beij) en een jaar les op klarinet (F. Boon) gaat hij saxofoon spelen bij een muziekvereniging. Vanwege geldgebrek van zijn ouders kan hij niet naar het conservatorium. In 1940 treedt hij als rietblazer toe tot het orkest van Louis Banet, de 'Nederlandse Louis Armstrong'. Deze ontdekt Poptie's talent voor de viool.
Carrière
Tijdens de Tweede Wereldoorlog accepteert Poptie een aanbieding van Frans Wouters en beleeft al spoedig zijn eerste radio-uitzending met diens ensemble ('Frans Wouters en zijn solisten'). Het telt meerdere prominente muzikanten, onder wie zanger en gitarist Eddy Christiani. Met hem krijgt hij een bijzondere muzikale band die door de jaren heen blijft bestaan, resulterend in een lange reeks van successen.
In 1947 speelt Poptie met het ensemble Vincentino voor de VARA-radio. Vincentino is eigenlijk een schuilnaam voor het orkest van Frans Wouters, dat een speelverbod op de radio heeft gekregen omdat men had meegewerkt aan radio-uitzendingen in de Tweede Wereldoorlog (de naam Vincentino is overigens afgeleid van de voornaam van de zoon van Wouters, Vincent). In dezelfde periode speelt Poptie ook bij Accordeola voor de VARA. Het orkest Wouters speelt van 1947 tot 1949 (wel onder eigen naam) in de Amsterdamse club La Gaîte.
In 1952 wordt Poptie orkestleider van het ensemble Eddy Christiani dat wekelijks op de AVRO-radio te horen is. Na zijn afscheid als orkestleider richt hij in 1955 zijn eigen formatie de Swing Specials op. Met deze groep speelt hij voor de AVRO-radio. In 1966 maakt hij met het Frans Poptie Swing Special Quintet opnames voor de NCRV-radio in het programma Losvast. Tussen 1980 en 1993 treedt Poptie op met verschillende orkesten en ensembles, onder meer met het KRO-orkest onder leiding van Piet Zonneveld.
In 2001 wordt Poptie onderscheiden als Officier in de Orde van Oranje Nassau. In de zomer speelt hij op een feest ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van zangeres Sanny Day. Het is een van de laatste keren dat hij live te bewonderen is. Een jaar later moet hij het vioolspelen opgeven als gevolg van een zware ziekte.
Oeuvre
De meeste liedjes die Frans Poptie componeerde schreef hij samen met anderen. Zijn oeuvre omvat ongeveer veertig titels, waaronder Aan de baai van Hawaii, Fie uit de chocolaterie, Op de woelige baren, Signorita Estralita en Ruzie met Suzy.
Niet iedereen koppelt Poptie's naam aan de klassieker Spring maar achterop, waarvan hij het auteurschap deelt met Jack Bess en Eddy Christiani. In 1951 schreef Poptie - ook samen met Jack Bess - Wilkes! Wilkes! (waarom ging je heen?), een aanklacht tegen de naar het buitenland vertrekkende Nederlandse topvoetballers (gezongen door Bob Scholte).
Het met Christiani gecomponeerde Rhythm for you herleeft dankzij gebruik in de soundtracks van de films The Boy in the Striped Pyjamas (2008) en Coco Chanel & Igor Stravinsky (2009). Dit nummer figureert zelfs in een computergame (Fallout 3).
Frans Poptie bereikte de leeftijd van 92 jaar.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep.
Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
Frans Poptie komt op 3 maart 1918 ter wereld in Leiden. Op 7-jarige leeftijd krijgt hij zijn eerste vioolles. Na 7 jaar privéles (J. de Koning en A.P. Beij) en een jaar les op klarinet (F. Boon) gaat hij saxofoon spelen bij een muziekvereniging. Vanwege geldgebrek van zijn ouders kan hij niet naar het conservatorium. In 1940 treedt hij als rietblazer toe tot het orkest van Louis Banet, de 'Nederlandse Louis Armstrong'. Deze ontdekt Poptie's talent voor de viool.
Carrière
Tijdens de Tweede Wereldoorlog accepteert Poptie een aanbieding van Frans Wouters en beleeft al spoedig zijn eerste radio-uitzending met diens ensemble ('Frans Wouters en zijn solisten'). Het telt meerdere prominente muzikanten, onder wie zanger en gitarist Eddy Christiani. Met hem krijgt hij een bijzondere muzikale band die door de jaren heen blijft bestaan, resulterend in een lange reeks van successen.
In 1947 speelt Poptie met het ensemble Vincentino voor de VARA-radio. Vincentino is eigenlijk een schuilnaam voor het orkest van Frans Wouters, dat een speelverbod op de radio heeft gekregen omdat men had meegewerkt aan radio-uitzendingen in de Tweede Wereldoorlog (de naam Vincentino is overigens afgeleid van de voornaam van de zoon van Wouters, Vincent). In dezelfde periode speelt Poptie ook bij Accordeola voor de VARA. Het orkest Wouters speelt van 1947 tot 1949 (wel onder eigen naam) in de Amsterdamse club La Gaîte.
In 1952 wordt Poptie orkestleider van het ensemble Eddy Christiani dat wekelijks op de AVRO-radio te horen is. Na zijn afscheid als orkestleider richt hij in 1955 zijn eigen formatie de Swing Specials op. Met deze groep speelt hij voor de AVRO-radio. In 1966 maakt hij met het Frans Poptie Swing Special Quintet opnames voor de NCRV-radio in het programma Losvast. Tussen 1980 en 1993 treedt Poptie op met verschillende orkesten en ensembles, onder meer met het KRO-orkest onder leiding van Piet Zonneveld.
In 2001 wordt Poptie onderscheiden als Officier in de Orde van Oranje Nassau. In de zomer speelt hij op een feest ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van zangeres Sanny Day. Het is een van de laatste keren dat hij live te bewonderen is. Een jaar later moet hij het vioolspelen opgeven als gevolg van een zware ziekte.
Oeuvre
De meeste liedjes die Frans Poptie componeerde schreef hij samen met anderen. Zijn oeuvre omvat ongeveer veertig titels, waaronder Aan de baai van Hawaii, Fie uit de chocolaterie, Op de woelige baren, Signorita Estralita en Ruzie met Suzy.
Niet iedereen koppelt Poptie's naam aan de klassieker Spring maar achterop, waarvan hij het auteurschap deelt met Jack Bess en Eddy Christiani. In 1951 schreef Poptie - ook samen met Jack Bess - Wilkes! Wilkes! (waarom ging je heen?), een aanklacht tegen de naar het buitenland vertrekkende Nederlandse topvoetballers (gezongen door Bob Scholte).
Het met Christiani gecomponeerde Rhythm for you herleeft dankzij gebruik in de soundtracks van de films The Boy in the Striped Pyjamas (2008) en Coco Chanel & Igor Stravinsky (2009). Dit nummer figureert zelfs in een computergame (Fallout 3).
Frans Poptie bereikte de leeftijd van 92 jaar.
Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep.
Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier
Nieuwsgierig
Met dit bericht neem ik mijn nieuwe blog in gebruik.
De belangrijkste aanleiding daarvoor is dat de artikelen die ik voor de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep schrijf niet goed genoeg te vinden zijn via de zoekmachines.
Dit wordt een test om te kijken of mijn vermoeden klopt dat dit medium voor een betere 'airplay' zorgt.
In de komende tijd zal ik daarom mijn eerdere pennenvruchten (ik schrijf ook voor de weblog van mahjongclub Bamboe Acht) hier publiceren.
Benieuwd of deze plaats tot vruchtbaarheid leidt.
groeten, Eric.
De belangrijkste aanleiding daarvoor is dat de artikelen die ik voor de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep schrijf niet goed genoeg te vinden zijn via de zoekmachines.
Dit wordt een test om te kijken of mijn vermoeden klopt dat dit medium voor een betere 'airplay' zorgt.
In de komende tijd zal ik daarom mijn eerdere pennenvruchten (ik schrijf ook voor de weblog van mahjongclub Bamboe Acht) hier publiceren.
Benieuwd of deze plaats tot vruchtbaarheid leidt.
groeten, Eric.
Abonneren op:
Posts (Atom)