zondag 18 november 2012

Officieel scheidsrechter!

Vandaag liet ik de pupillen van DSS E8 over aan een vervanger en toog ik naar het Fulco Theater in IJsselstein voor een scheidsrechtertraining, georganiseerd door de Nederlandse Mahjong Bond onder auspiciën van de European Mahjong Association. Mijn belangrijkste reden om deel te nemen is dat ik bij onze club als spelleider regelmatig vragen krijg waarop ik het antwoord niet exact weet.
Onder de 17 cursisten - waaronder enkele 'recidivisten' - bevond zich de fine fleur van mahjongend Nederland die zeer geïnteresseerd en aandachtig luisterde naar lerares Paula Pereira Gomes (Rijnders). Paula loodste ons onderdeelsgewijs door de Engelstalige lesstof. Ze vertelde over de rol en het gewenste gedrag van de scheidsrechter, behandelde uitgebreid de spelregels en de gedachte die er aan ten grondslag ligt en legde uit hoe om te gaan met spelers die zondigen tegen de etiquette. Regelmatig bespraken we praktijkgevallen van recente toernooien en leerden hoe die te beoordelen.
Natuurlijk moest worden getest of het geleerde aan het einde van de training nog kon worden opgediept. In 25 Engelstalige vragen testte men alle aspecten van de theorie. Het was voor de meesten flink spannend of ze de vereiste 17 goede antwoorden zouden halen, ook voor mij. Uiteindelijk bleek onze Nino dat quotum helaas niet te hebben gehaald. De anderen zullen volgende week - voor zover aanwezig - in Berlicum officieel worden beëdigd. Vanaf dat moment beschikt ons land dus over een aardig contingent referees.
Het examen kende geen praktijkgedeelte, mijn vraag is daarom om ons een rustige start te gunnen op de komende toernooien ;).


Deze tekst verscheen eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.

vrijdag 16 november 2012

De verkwanseling van een unieke muziekbibliotheek

De titel van de blogtekst - Muziekbibliotheek van de Omroep: Waarheen, waarvoor? - die ik een ruim jaar geleden schreef is nog steeds actueel. Ik beschreef daarin de dreigende situatie rond de Muziekbibliotheek van de Omroep en andere onderdelen van het Muziekcentrum van de Omroep (MCO). Directeur Anton Kok hield begin 2011 de muziekbibliotheek ‘om tactische redenen’ buiten het door OCW-minister Van Bijsterveldt (verantwoordelijk voor Media) toegekende budget, in de hoop (overtuiging was het niet, bleek later) in een later stadium elders financiering voor haar te vinden. Impliciet gaf hij daarmee een voor ons, bibliotheekmedewerkers, negatief signaal af (als je eigen directeur je al buitensluit…). De aanvullende financiering bleek te veel gevraagd en onze directeur zette zijn tactische faux pas niet recht. Maar - voor ons hoopgevend - de minister vroeg wel om een visie op de muziekbibliotheek, die we haar eind juni deden toekomen.

Deze vraag en de verankering van de muziekbibliotheek in de mediawet zag ik lange tijd als een reddingboei. Onze directeur beschreef 'Media' bovendien als minder kil en berekenend dan ‘Cultuur’ en bovendien gevoeliger voor niet-financiële argumenten. Na gesprekken met diverse (mogelijke) belanghebbenden stelde onderzoeksbureau Berenschot een eerste aanvraag op. Daarin lanceerden we het idee om - met behoud van enkele taken van het wegbezuinigde Muziek Centrum Nederland, waar onze directeur een bestuursfunctie had - te komen tot een ‘Nationaal Bladmuziek Instituut’, naar analogie van het verwante Instituut voor Beeld en Geluid. Het bleek helaas politiek niet haalbaar.

Voortbordurend op de conclusies van Berenschot dienden we een tweede plan in. Dit had puur betrekking op de muziekbibliotheek. Mijns inziens was dit eveneens een inhoudelijk goed verhaal dat ook financieel reëel leek: in plaats van het oorspronkelijke budget (€ 820.000 en 9½ FTE) gaven we aan de drie kerntaken te gaan realiseren met een minimale bezetting van 3½ FTE en € 300.000 (excl. € 110.000 huisvestingskosten, ons voorgespiegeld als belangrijk voor het behoud van het huidige gebouw als thuishaven voor RFO en GOK, maar inmiddels kennelijk irrelevant).

Hoewel de ‘werkvloer’ binnen de omroep heeft aangegeven de muziekbibliotheek nodig te hebben en als waardevol te beschouwen speelt de Publieke Omroep (NPO) stommetje met de hand op de knip. Het lijkt er sterk op dat ook de muziekbibliotheek slachtoffer wordt van de al jarenlang verstoorde relatie tussen MCO en NPO, spanningen die enerzijds voortkomen uit artistieke meningsverschillen en de ambities van het Radio Filharmonisch Orkest en anderzijds uit angst, arrogantie en gebrek aan visie bij de omroep.

Maandag ontvingen we eindelijk de op het ministerie zoekgeraakte (?!) reactie van de minister, ondertekend door de kersverse OCW-staatssecretaris Sander Dekker. De brief verwijst slechts naar de in 2011 vastgestelde bezuinigingen, waarbij men de visie - schandalig genoeg - inhoudelijk compleet negeert. Dat accepteren we natuurlijk niet.


Gestuurd door NPO geven inmiddels kwartiermaker Bart Drenth en zijn aanstaande opvolger Dick van der Meer vorm aan een Stichting Omroep Ensembles (SOE). Daarin is schraalhans keukenmeester en het huidige MCO-management praktisch monddood. De muziekbibliotheek verricht dan nog slechts de ensembletaak, met alleen een orkest- en een koorbibliothecaris en een collectie die qua omvang minder dan 1% beslaat van de huidige. Zelfs het aan ons toegezegde ‘natte-vingerbedrag’ van € 50.000 (‘genoeg’ voor een enkele beheersformatieplaats) is naar verluid verdampt.

Daarmee dreigt een realiteit waarin een van Europa’s grootste en veelzijdigste bladmuziekcollecties verweesd raakt, met onzekere levenskansen. Voor het beheer (collectievorming, catalogusrecords/metadata, website, muziekschatten) nam nog geen organisatie verantwoordelijkheid. Alles wat in de afgelopen 70+ jaar is geïnvesteerd staat per 1 augustus op straat (zowel collectie als personeel) en dus is er sprake van een ongekende kapitaalvernietiging. Omdat we een ramp van deze omvang niet echt bevroedden, moeten we ons opnieuw beraden op welke wegen we gaan inslaan. Na een geanimeerd gesprek met onze directeur is de conclusie gerechtvaardigd dat we ons aan het lijntje hebben laten houden, te veel vertrouwden op de redelijkheid van NPO en politiek en onszelf verwijten nog geen serieus Plan B te hebben. Wij als bibliotheekmedewerkers voelen ons nu vrij om met de collectie de boer op te gaan.

Commentaar, suggesties of gefundeerde kritiek zijn meer dan welkom.


Deze tekst verscheen eerder - met beeldmateriaal op Bibliotheek 2.0

zondag 11 november 2012

Toch een nuttige studiedag


Vandaag bezocht ik de FOBID-studiedag 'Klant en backoffice - werkprocessen in beeld' als vertegenwoordiger van de serieus in haar bestaan bedreigde Muziekbibliotheek van de Omroep.
Ik ben niet echt een 'studiedagentijger', maar als catalogiseerder (van bladmuziek) en metadatabeheerder heeft een bijeenkomst georganiseerd door de Commissie Ontsluiting mijn volle aandacht. Zeker vergeleken met de vorige over RDA & FRBR vind ik dat het er vandaag tam aan toeging.
FCO-voorzitter Marjolein Nieboer trapte af met bemoedigende woorden over de voortgang van de aanstaande invoering van RDA in Nederland, waarna de Leidense bijzonder hoogleraar Adriaan van der Weel mijn vermoeden bevestigde dat we allemaal slaven van de technologie aan het worden zijn. Ook de bijdrage van HvA-docente Marjolein van der Linden had - hoewel interessant - voor mij een te hoog abstractieniveau en ook met het middagprogramma over efficiency en workflows kan ik niet echt veel.
De bijdrage van informatiearchitect Gerard Kuys was meer to the point. Een dag nadat ik de Global Council sessie van Max Klein en Merrilee Proffitt over de interactie tussen de Engelse Wikipedia en The Virtual International Authority File live volgde sprak Kuys over de verrijking van DBpedia met de formele onderwerpsontsluitingmiddelen uit de bibliotheekwereld, een typisch win-winproject. Beide ontwikkelingen vind ik interessant (en concreet).
De dag werd afgesloten door 'bibliotheekprofessor' Frank Huysmans, die wees op het belang van informatievrijheid in de huidige maatschappij waarin politiek en vrije markt proberen die aan banden te leggen. Op propagandistische wijze riep hij ons, informatieprofessionals, op ons te verenigen en voor de burgers te strijden tegen die beperking. Link naar het bijbehorende manifest.
Een van de waardevolle zaken van zo'n studiedag is natuurlijk het onderhouden van bestaande en maken van nieuwe contacten. Zo liet ik mij door Ben Landsbergen (OCLC) bijpraten over de ontwikkelingen voorafgaand aan de invoering van RDA, vroeg ik Gerard Kuys (Bibliotheek.nl) om raad m.b.t. de betere verspreiding van metadata en webcontent van de muziekbibliotheek, sprak ik met Daniel van Spanje (OCLC) over de waarde van VIAF en had ik geanimeerde lunchgesprekken met de vertegenwoordigsters van de TUs van Twente en Delft.
Al bij al was het dus toch een nuttige studiedag.

Deze tekst verscheen eerder - met beeldmateriaal op Bibliotheek 2.0

woensdag 7 november 2012

Een bijzondere trainingsavond

We beleefden geen reguliere trainingsavond gisteren. Niet zo een waarop Wil, Jan en ik met een vooropgesteld doel opdrachten geven aan onze clubgenoten en er gedegen wordt geoefend. Dat Jan afwezig was speelde wel mee, maar twee anderen redenen waren bepalender.

Eerst was daar het speciale bezoek van Anton Kösters, de voorzitter van de Nederlandse Mahjong Bond. Hij kwam sfeer snuiven, horen welke zaken er in onze club leven en natuurlijk ook spelen. Anton deed een aantal tafels aan en sprak tussen het mahjongen door met de Bamboe Acht’ers. Gezien het feit dat in onze vereniging veel recreatieve spelers huizen hoopt hij ook dat een of meer recreanten bereid zijn zitting te nemen in het NMB-bestuur. Hij constateerde al eerder dat Bamboe Acht zijn zaakjes prima op orde heeft (aantal actieve leden, deugdelijk spel- en lesmateriaal, goed georganiseerd, mahjongpromotie).

De meeste opwinding veroorzaakte echter de terugkomst van onze drie WK-gangers, Yvonne, Jeroen en Wil. Ze stalden hun trofeeën en andere curiosa uit op twee aparte tafels en vertelden enthousiast van hun belevenissen, zoals Wil en Jeroen al schriftelijk deden op www.mahjongnews.com en Yvonne via de mail aan mij persoonlijk. Vol bewondering en soms ook wel een tikkeltje jaloers keken en luisterden we toe. Mahjongnews-eigenaar Martin Rep had zaterdag zijn correspondenten op Schiphol verwelkomd en hen met een mahjongsieraad beloond. Jeroen kreeg in China al een onderscheiding voor zijn verdienste op het gebied van mahjongpromotie als organisator van de WK in Utrecht in 2010. En laureaat Yvonne kreeg voor haar prestaties in de landenploeg en haar viermansteam een medaille respectievelijk een fraai mahjongspel. Ze vertelde dat ze, in plaats van haar op zich al uitstekende 17 plek, afstevende op een sensationele 7 plaats. Met een grote voorsprong leidde ze in de laatste ronde toen haar Duitse tafelgenote een zelfgetrokken mahjong maakte van 160 punten. Yvonne gooide daarna ook nog de winnende steen voor een ander weg en weg ook was haar tafelwinst. Maar ja, dat is mahjong. Je weet nooit hoe lang de wong op je schouder blijft zitten.

Bij mijn tafelgenote Wil P. was dat gisteravond tamelijk lang. In de mahjongreeks (vier op ’n rij) die dit kersverse lid scoorde zat een zelfgepakte met vier verborgen pungen waarvan drie opeenvolgende (mixed, dus het viel nog mee …). Wil viel van de ene verbazing in de andere en kon de slaap vast een tijdje niet vatten. Hoewel de hoogstehandtrofee op een trainingsavond niet te winnen valt kreeg ze die toch mee. Dat was ook nog eens onterecht zo bleek want Kanna toverde deze mahjong uit de hoge hoed (zie foto onder) met voorzitter Anton aan haar tafel, die 107 punten noteerde.

Als gezegd, het was een bijzondere trainingsavond.



Deze tekst verscheen(met foto's) eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.