Ronald ging met vrouw en vrienden via Limburg. Eric, Marjoleine en Jacqueline reisden ’s morgens reeds, om het prachtige Leuven vooraf te aanschouwen. Wij (Rik en Yvonne) moesten eerst werken om ’s avonds - na waanzinnig fileleed - pas na 19 uur aan te komen in het mooie Heverlee, buurtgemeente van de toernooistad.
Zou niet erg geweest zijn als we niet een afspraak hadden met E, M en J om lekker te dineren in een sterrenrestaurant aldaar. Dat kon helaas geen doorgang vinden, daar bovengenoemd trio na sightseeing van de historierijke gameplaats hongerig inmiddels een etablissement had opgezocht. Jammer voor ons, maar meer dan terecht.
Wij hadden een prachtig oude hoeve geboekt om de nacht door te brengen om ons voor te bereiden op een toernooi met louter competitiespelers, wat Yvonne toch wel wat zorgen baarde.
Competitiespelers vindt ze toch anders dan recreanten, ze stressen, ze evalueren niet, houden je in de gaten, praten niet, en geven je niet de rust om te kijken als ze zelf al de rust gehad hebben om te kijken.
Na een verfrissende douche en een stevig ontbijt reisden we af naar de toernooilocatie (een kasteel volgens Eric). Dat kasteel viel een beetje tegen, het was een soort kantine van de plaatselijke punnikclub waar geen raam open kon en aan sfeer totaal geen aandacht gegeven was.
We ontmoetten bij entree natuurlijk onze clubgenoten en wisselden zoals gebruikelijk onze tafelindelingen uit. En wat bleek? In de eerste ronde was ik direct gekoppeld aan onze clubspelleider, mahjonggoeroe en vriend Ronald. Altijd spannend tegen hem, rivaliserend en aan de andere kant jammer dat je van elkaar punten moet pakken.
Het geluk was aan mijn zijde en won deze tafel met Ronald als goede derde. Altijd leuk om je evaluatiemomentje aan de bar te pakken. Yvonne pakte 0 punten aan tafel met een trio waarmee ze niet snel op de koffie zou gaan.
Tweede ronde viel zwaar tegen, ik kwam totaal niet in de wedstrijd. Dat kwam mede door een negatieve sfeerbepaler, die ongemerkt een dusdanige invloed op je concentratie heeft dat je ook maar niet enig moment het idee hebt dat je weer in de wedstrijd kan komen.
Dat hoort er natuurlijk allemaal bij, en zal waarschijnlijk ook niet de laatste keer zijn, maar als je deze mensen te veel treft, zal dat wel je speelvreugde ondermijnen.
De lunch was matig, maar dat geeft niet, want wat mag je verwachten na 260 km rijden en 23,- euro inschrijfgeld?
Derde ronde heb ik leuk gespeeld tegen de latere winnaar die zo verschrikkelijk veel Wong op z’n schouder had dat hij niet eens meer rechtop kon zitten. Maar wel een vrolijke, aardige vent, die in 1 toernooironde meer selfpicks haalde dan ik zou doen in een heel jaar competitie bij de Groene Draken.
Yvonne had het na de derde ronde gehad, zij zat bij iemand aan tafel die waanzinnig nadrukkelijk naar je gelaatsuitdrukkingen keek als je een steen pakte , waardoor Yvonne de neiging kreeg om haar gezicht in allerlei vreemde plooien te trekken om die mevrouw te misleiden en wellicht bij een volgend tournooi een Bourka aan te trekken. Dit was echt idioterie!!!
De vierde ronde speelde ik als vanouds en pakte behoorlijk wat Mahjongs aan een tafel met 75% Belgische schonen. Hele lieve, vrolijke, amicale, warme mensen. Yvonne was inmiddels klaar en speelde het toernooi op routine uit.
Ze kwam uit op 2 punten, Marjoleine op 4, Rik 6 en Eric, Jacqueline en Ronald hadden 8 puntjes bij elkaar gesprokkeld, waarbij geschreven moet worden dat alleen Ronald een plusscore had.
Al met al best ben ik tevreden over ons eerste toernooi over de grens. Het was onwennig m.n. voor Yvonne, maar samen weer een ervaring rijker en zo’n trip maken met zulke fijne clubgenoten en familie is zeker geen straf en absoluut voor herhaling vatbaar.
Na afloop in Leuven nog heerlijk gegeten met Dinie, John, Ronald en Annemarie. Heerlijk, gezellig en bedankt voor dit alles.
Groetjes Rik
(gastblog t.g.v. de niet-werkende blogfunctie op de Bamboe Acht-website)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten