Nipte nederlaag

In onze laatste wedstrijd in de najaarscompetitie troffen we de F1 van onze stadgenoot Schoten. Ranglijstjournalistiek gezien een pittige tegenstander die niet bijster veel scoort maar nog veel minder goals hoeft te incasseren.
Dat bleek ook duidelijk in het ochtendgloren nadat onze vaste scheidsrechter Bob het aanvangssignaal floot. Er ontspon zich een spannende strijd tussen twee gelijkwaardige tegenstanders. Beide aanvalslinies zaten in de tang bij de respectievelijke verdedigingen en om de doelkansen te tellen volstonden de vingers van een hand ruimschoots.
Het was typisch zo'n wedstrijd waarin we onze topscorer Roan zeer goed hadden kunnen gebruiken. Bij zijn afwezigheid konden we voorin niet echt een vuist maken, dus probeerden we het met afstandschoten van specialist Rick. Eenmaal had de Schoten-keeper het erg lastig met zo'n poeier en leek Mehdi uit de rebound te kunnen scoren. De doelman was echter net iets sneller en hield zijn doel schoon.
Onze keeper moest wel een keer vissen. Na een van de weinige keren dat we de bal niet echt weg kregen produceerde een Schoten-speler een 'rommelschot' dat door alle benen en net buiten bereik van Tim in het net rolde. De geelhemden troffen ook nog eenmaal de paal toen Tim de bal naast wilde kijken, maar daarmee heb ik alle mogelijkheden wel genoemd.
Met drie nederlagen, een gelijkspel, zeven overwinningen en een doelsaldo van 50-15 eindigt DSS F3 op een vijfde plaats op de ranglijst. We kunnen tevreden de winterstop ingaan en hopen op een poule met tegenstanders als in onze laatste vijf wedstrijden. De wedstrijden tegen gelijkwaardige ploegen zijn ten slotte het spannendst en we leren er nog veel van ook.
Tot in het nieuwe jaar!

SEIZOENDETAILS

Koploper geklopt

Op een waarop je qua weer liever in je bed blijft liggen togen we naar de ongeslagen koploper Bloemendaal F3. Wonder boven wonder klaarde het precies voor de aftrap op en werden we zelfs af en toe beschenen door een aarzelend zonnetje.
Luuk had vrijdag z'n voet verzwikt en kon volgens eigen zeggen absoluut niet meespelen. Zonder wissels (8 tegen 8) speelden zijn teamgenoten een puike wedstrijd waarin alle zeven doelpunten in de tweede helft vielen. Met zeer goed combinatievoetbal kregen we voldoende kansen om in de eerste helft al te scoren; zo raakten we na 5 minuten al de Bloemendaalse lat. Aan de andere kant redde Tim Z. een paar keer knap en maakte Tim K. al in eerder stadium enkele dreigende situaties onschadelijk.
In de tweede 20 minuten regende het goals en gelukkig telden de meeste voor ons. De eerste goal was echter voor Bloemendaal. Achter een snoeihard schot kreeg Tim de hand nog, maar omdat de bal toch in het doel verdween wilde hij dat hem dat niet was gelukt. Gelukkig verdween de felle pijn na een korte rustpauze en kon hij verder keepen.
Toen stonden we echter al met 1-2 voor na goed doorgaan van Bas en door een eigen doelpunt dat volgde op een daverend schot tegen de lat van Sven. De DSS'ers gingen alleen maar beter spelen en Bloemendaal - onwennig door een achterstand - had het niet meer. Mehdi kreeg de bal op links van Rick, speelde hem na een passeerbeweging op Merlijn, die een mooie pass op Roan in huis had. Roan hoef je niet te leren hoe in te schieten: 1-3. Kort daarop stoomde Bas op eigen kracht richting goal om feilloos af te ronden: 1-4. Het gegroeide zelfvertrouwen kwam het best tot uiting in een geweldig afstandschot van Roan waarop de Bloemendaaldoelman geen enkel antwoord kon hebben.
Onder het toeziend oog van hockeylegende Floris Jan Bovelander wist de koploper nog eenmaal te scoren toen de concentratie bij ons wat weg was. Hyperblij en trots vierden we de verdiende zege op de waarschijnlijke kampioen. Waarom zouden we volgende week dus niet kunnen winnen tegen de nummer twee (Schoten F1)?

SEIZOENDETAILS

Verkeerde kant van de score

Het is ongemeen spannend in poule 9 van de 3e klasse. Voorafgaand aan de wedstrijd tegen Alliance '22 F2 zag de top-5 er zo uit: Bloemendaal F3 (8-22), Waterloo F1 (8-19), DSS F3 (8-19), Schoten F1 (8-19) en Alliance F2 (8-18). Met de ploeg uit Haarlem Zuid-West troffen we dus weer een serieuze concurrent.
Fietsend met Luuk langs de randweg richting LifeFit Centre bleek de zuidenwind flink tegen te blazen. Een van de helften (de eerste zo bleek) zouden we misschien kunnen profiteren van de forse rugwind via afstandpoeiers van onze specialisten Rick, Roan, Mehdi en ook Bas. Keeper Tim Z. kreeg het advies de bal in de eerste 20 minuten zo ver mogelijk uit te trappen, wat hij erg goed deed.
Alliance bleek zoals verwacht niet voor de poes. Ze speelden verzorgd voetbal en de wedstrijd ging gelijk op. Door een uitgekiend schot kwamen ze op voorsprong, maar al vlot maakten we de gelijkmaker. Mehdi was zo alert een verkeerde terugspeelbal op te pikken en die op eigen kracht tot doelpunt te promoveren: 1-1.
Toch lukte het de zwartgroenen om nog voor rust opnieuw te scoren. Tim K. kreeg een onopzettelijke beuk in een stevig duel om de bal, de scheidsrechter liet doorspelen en Alliance was net even alerter: 2-1.
In de tweede helft vochten alle DSS-ers voor elke bal; ook zij die balverlies wel eens wat makkelijk accepteren. Met de wind in de rug schoot nu Alliance wat vaker en sneller op doel, maar het duel kon nog alle kanten op.
Het was opnieuw Mehdi die de stand weer in evenwicht bracht. In een scrimmage bij het doel bleek hij de sterkste en scoorde zijn 12e competitiegoal. Samen met Roan is hij nu topscorer.
Gesteund door de wind kwam Alliance wat nadrukkelijker opzetten. Na eerst de kruising al te hebben geraakt wisten ze toch weer te scoren. Een vlammend afstandschot kwam te snel voor onze dappere keeper Tim.
Met nog een paar minuten op de klok ontketenden we nog een slotoffensief. Uit een van de corners die we verdienden kopte Rick op de lat. We kregen de bal er helaas niet meer in.
Goed geknokt, jongens! Tegen koploper Bloemendaal zullen we zaterdag opnieuw laten zien dat DSS F3 het elke tegenstander moeilijk kan maken.

SEIZOENDETAILS

Geen 'Waterloo' bij Waterloo

Vorige week beëindigde ik mijn wedstrijdverslag met de zin "Als we volgende week de posities ook zo goed bezetten moet het mogelijk zijn om Waterloo F1 serieus partij de bieden".
Na de 6-1 nederlaag in de beker van twee weken gelden troffen datzelfde Waterloo in de competitie. Ditmaal waren we beter voorbereid en wist iedereen beter wat te doen. Vorige keer speelde de nummer 6 (Jan) een zo belangrijke rol in de fikse nederlaag dat het zaak was hem minder speelruimte te geven. Hoewel dit talent fysiek kleiner is dan al onze mannen keken ze huizenhoog tegen hem op. Uit het team kwam de suggestie om Sven op hem te zetten, iets dat ik ook al in mijn hoofd had. Sven vond het best, zeker als Bas hem zou helpen. Verder spraken we af dat de middenvelders wat dichter bij de eigen verdediging zouden blijven.
Net als in de bekerwedstrijd scoorden wij als eerste. Roan speelde Rick aan op zo'n 10 meter van het doel, waar die een van zijn befaamde afstandschoten losliet. De keeper kon er met geen mogelijkheid bij: 0-1.
De wat verdedigender taktiek maakte het de tegenstander moeilijker om bij ons doel te komen. Maar een solo-actie van de vaak ongrijpbare Jan deed Tim Z. toch vissen: 1-1.
Waterloo werd langzamerhand sterker, maar vooral Tim K. wist hun aanvallen vaak te onderbreken. Roodwitte Jan zwierf continu over het veld en vond feilloos de ruimtes. Voor rust scoorde hij nog tweemaal zodat we met achterstand van helft ruilden.
Verschillende van onze mannen informeerden daarin al naar de tegenstander van volgende week alsof ze wilden zeggen dat ze weinig vertrouwen meer hadden in een goed resultaat.
Roan zag het echter nog wel zitten en gaf zich op als vrijwilliger om de kleine Jan af te stoppen. Met Bas op doel en Tim Z. op Roans plek gaven we alles wat we nog hadden. Met veel geluk en puik keeperswerk hielden we de mannen uit Driehuis van scoren af.
Een beetje tegen het wedstrijdbeeld in verkleinden we de achterstand zelfs en hoe ...!! Uit een snelle counter kwam Mehdi in scoringspositie, zijn schot belandde voor de voeten van Merlijn. Die wist er niet echt weg mee, maar Tim Z. was ook meegelopen. De bal bleef in niemandsland liggen en Tim besloot in een fractie van een seconde tot een hakje. De bal rolde tergend langzaam vlak langs de paal het doel in: 3-2.
Helaas leverde de slotfase geen kansen meer op. We verkochten onze huid heel duur, maar een gelijkspel zou ook ietsje te veel zijn geweest. En nu vol vertrouwen naar Alliance F2, de volgende (sterke) tegenstander.

SEIZOENDETAILS

Het mahjongvirus tiert welig

Gisteravond kregen we - ten overvloede - het bewijs dat het mahjongvirus steeds meer mensen zijn greep krijgt. Bij Bamboe Acht betreft het weliswaar uitsluitend soortgenoten van 40+, maar verjonging kan op den duur niet uitblijven. Net op tijd nam het virus de overhand over een agressief griepvirus bij spelleider Eric, zodat hij het niet eerder op een speelavond genoteerde aantal van 36 (!) besmetten aan de tafels kon verwelkomen (welke club biedt er meer?). Penningmeester René was helaas niet onder hen want tegen zijn gelukkig tijdelijke klachten is het mahjongvirus nog niet opgewassen. Hij ontving vandaag een kaart vol beterschapswensen, een mooie ruiker en een zoen van de voorzitter.
Kanna, Bernadet, Bertie, Kas en Nel vormden het kwintet nieuwelingen bij wie de incubatietijd ten einde loopt. Als de voortekenen niet bedriegen zijn ook zij straks quasi niet meer te genezen. Ze zullen zich dan bij de 'happy many' hebben gevoegd.
Natuurlijk werd er ook nog gespeeld gisteravond. Het moet gezegd: ons vijftal had het niet gemakkelijk tijdens de vierde selectieavond. Gezamenlijk scoorden ze slechts vier mahjongs plus een valse. Voor de 'gevorderdenwong' zullen ze moeten blijven komen.
Heel wat beter vergaat het de nieuwe koploper Annet. Hoewel JanVDB zich aardig op dreef toonde hadden hij, Shui Ying en Len geen schijn van kans tegen de Haarlemse. De melding "Spel 'Ik kan er niets aan doen'" op het scoreformulier zegt dienaangaande genoeg.
Na een vertrouwenwekkend begin gaf lijstaanvoerder JanW een mahjong van 71 punten weg aan een stralende Viony. Haar hand (vier oplopende pungen van omkeerbare stenen) leek sterk op die van Nelleke waar Jan twee weken ook al tegenop liep. Men zou bijna gaan denken aan het bekende spreekwoord van die ezel ... Jan bleef overigens Viony uiteindelijk 3 mahjongpunten voor en incasseerde tevreden twee waardevolle tafelpunten. Harry ging met het 'been' lopen en Fons keek kansloos toe.
Inmiddels heeft Yvonne zich ook in de top gemeld. Ze speelde vooralsnog drie rondes en won die allemaal. Na een aarzelend begin profiteerde ze van het snelle speeltempo aan haar tafel. Aan geen van de andere tafels kwam men in de buurt van 15 spellen en, zo zou men denken, al helemaal niet aan Yvonne's eindsprint - haar handelsmerk - van vijf mahjongs in de laatste zes spellen. Maar aan tafel 5 presteerde Aty iets vergelijkbaars: met achtereenvolgens drie flinke mahjongs, een 'minimaaltje' en een remise stoof ze van -5 naar +299 mahjongpunten!
Aan tafel 8, ten slotte, ging het er spannend aan toe. Met nog één spel te gaan konden Jeroen, Irene en Eric nog aanspraak maken op de vier tafelpunten. Uiteindelijk kreeg geen van allen die omdat Irene's laatste mahjong haar op exact gelijke hoogte bracht met Eric en zij beiden drie punten scoorden.
Het zal toch niet zo zijn dat het mahjongvirus over twee weken nóg meer slachtoffers aan de tafels brengt...?

Deze tekst verscheen eerder op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.

Een regelmatige zege

Na de billenkoek van vorige week tegen Waterloo kon de F3 wel een opkikkertje gebruiken. In die wedstrijd bleek duidelijk waar de verbeterpunten zitten (veldbezetting, passing en aanname) en maandag hebben we daaraan uitgebreid aandacht besteed tijdens de training.
Daarnaast maakte ik drie A4-tjes waarop ik de posities (bij balbezit en balverlies) duidelijk uitbeeldde en ook de handelswijze bij de keeperbal. Zoals ik hoopte toonden ze zich geïnteresseerd in de velletjes en begrepen ze snel wat mijn bedoeling was.
Dat bleek ook in de wedstrijd tegen Onze Gezellen F2 die René floot bij afwezigheid van vaste scheids Bob. Bij balbezit zwermde het middenveld mooi uit en bij balverlies maakten de DSS-ers de ruimtes zo klein mogelijk. Vooral Rick werkte erg hard en legde veel meer meters af dan in eerdere wedstrijden.
Het moet gezegd dat de tegenstander meer weerwerk bood dan hun positie op de ranglijst deed vermoeden. Roan zette ons weliswaar snel met een geplaatst schot op 1-0, maar daarna stokte de productie omdat onze aanval niet door de taaie verdediging heenkwam.
In de rust was er weinig reden om veranderingen door te voeren. Het was meer van 'Ga zo door!'. En dat deden ze! Hoewel de passes lang niet altijd aankwamen zagen de enthousiaste toeschouwers wel dat er meestal een gedachte achter ze zat. Langzamerhand nam de druk op het OG-doel zo toe dat er goals moesten vallen. Nu eens van de zijkant dan weer middendoor kregen Rick, Mehdi en Roan legio kansen. Rick schoot de 2-0 binnen en Mehdi prikte 3-0 op het scorebord. De 4-0 komt op naam van Roan omdat hij een zeker doelpunt van Mehdi nog met zijn noppen raakte. Het mooiste doelpunt maakte Mehdi dan toch uit een beeldschone voorzet van Rick.
Als we volgende week de posities ook zo goed bezetten moet het mogelijk zijn om Waterloo F1 serieus partij de bieden.

SEIZOENDETAILS

Koha-workshop: mijn indruk

Gistermiddag nam ik deel aan de Koha-workshop van Kohala. Een eerdere kans, in september, glipte me door de vingers omdat ik die op het moment suprême vergat, dus ik was blij met de herkansing. Muziek Centrum Nederland (MCN) fungeerde - in de persoon van Paula Quint - als gastheer, maar het kersverse bedrijf Kohala organiseerde de workshop.
Koha (Maori voor het proces van schenken) is een web-based open source bibliotheekpakket, 10 jaar geleden geschapen door de Nieuw-Zeelandse softwareontwikkelaar Chris Cormack. Inmiddels is het wereldwijd verspreid met zwaartepunten in de VS en Frankrijk. In Nederland gebruiken slechts drie instituten de gratis software. Kohala vult de leemte op door een basispakket aan te bieden dat voorziet in projectbegeleiding, installatie, implementatie en ondersteuning van deze bibliotheeksoftware. Mede omdat Koha-gebruiker MCN - net als mijn werkgever Muziekbibliotheek van de Omroep - bladmuziek catalogiseert was mijn interesse gewekt. Wat Paula, Annemieke Jurgens en Ward van Wanrooij (beiden Kohala) vertelden klonk mij als muziek in de oren, al besef ik terdege dat het slechts het eerste gehoor betreft.
De overtuigendste pre is natuurlijk het feit dat Paula vertelde dat MCN er - met veel hulp van het Franse BibLibre - in slaagde de database van Donemus (en 12 andere databases/bestanden) met succes te converteren naar het nieuwe systeem. Dat is vertrouwenwekkend aangezien bladmuziek qua catalogisering speciale eisen stelt aan een bibliotheekpakket en omdat de catalogiseerwijze en de gegevensstructuur sterk lijken op die bij ons in de MCO-MB.
Koha gebruikt het MARC 21- (of het UNIMARC-)format wat uitnodigt tot het hanteren van een hoge catalogiseerstandaard. Het is daarmee klaar voor de in 2013 voorziene RDA-switch. Om internationale metadata-ontlening of -uitwisseling eenvoudig te maken is het Z39.50-protocol in het pakket geïntegreerd.
Paula en Ward toonden in hun presentaties onder andere de applicatiebeheersmodule die veel mogelijkheden herbergt. Koha werkt niet op een standalone pc, maar vereist een (Linux) webserver. De configuratie van de software is geen lekenwerk. Voorafgaand aan de implementatie van de software dient zeer goed te zijn nagedacht over de te gebruiken (sub)velden en de indexering.
Ik besloot de mogelijkheid om Koha zelf actief te ontdekken uit te stellen tot het moment waarop ik de 'sleutel' krijg tot de Kohala-proefomgeving. Zodoende kon ik Paula nog even spreken over de zorgwekkende situaties waarin onze werkgevers verkeren. Dit is niet het moment voor de Muziekbibliotheek van de Omroep om in nieuwe software te investeren, maar wie weet wat de toekomst brengt...

Deze tekst verscheen eerder op Bibliotheek 2.0

De eerste nederlaag

Op wederom een stralende zaterdag speelden we de derde wedstrijd in onze bekerpoule, op het voor ons ongebruikelijke tijdstip van 12 uur. Waterloo F1 kwam op bezoek. Tot vorige week stond het team uit Driehuis trots bovenaan, totdat men onverwacht verloor tegen Schoten. We verwachtten dus een pittige tegenstander en die verwachting bleek gerechtvaardigd…
Waar sommige coaches hun beklag wel eens doen over een te slap begin hadden René en ik niets te klagen. DSS F3 schoot superscherp uit de startblokken. Mehdi wist het net zo snel te vinden dat ik de details ervan niet eens meekreeg. Het thuispubliek er eens lekker voor zitten. Met een verdediging als de onze heeft iedere tegenstander het lastig om te scoren. In de competitie kregen we pas zes doelpunten tegen en in de twee bekerwedstrijden trof Bloemendaal F6 een keer doel.
In het lange restant van de wedstrijd kregen we een les in positiespel die we ons hopelijk nog lang heugen. Tim K. en Luuk stonden continu tegenover een overmacht aan roodwitten, zeker toen we probeerden de drie snelle tegendoelpunten te compenseren. In de voorhoede was het ieder voor zich en niemand wist eigenlijk meer wat te doen. Zo wist Waterloo even bijna evenveel te scoren als al onze in de voorgaande wedstrijden, vooral dankzij hun nummer 6 (Jan) over wie bewonderend commentaar te horen was. We prezen ons gelukkig dat we deze afstraffing ‘maar in de beker’ kregen.
Over twee weken volgt de uitwedstrijd voor de competitie en we zullen keihard moeten trainen om in die wedstrijd aan te tonen dat we daarin de terechte medekoploper zijn.

SEIZOENDETAILS

Een bijzondere avond

We beleefden een bijzondere avond gisteren. Dankzij de komst van 33 (!) Bamboe Acht’ers konden we maar liefst 9 speeltafels klaarzetten. Enthousiast verwelkomde Eric kersvers clublid José en bovendien twee aspirant-leden (Bernadet en Kanna), die kwamen proefspelen. Daarna ‘kwetterden de mussen’ weer 2½ uur lang tijdens de derde selectieronde.
Kanna baarde in haar debuurpartij al direct opzien door de tafel te winnen, waarbij ze toch Nino en Rietje – en de nog vrij onervaren Marianne – aan haar zegekar bond. Bernadet was niet zo succesvol maar ze deed niettemin aardig mee met een zelfgepakte mahjong in het tweede spel. Koploper Jan slaagde er niet opnieuw in zijn tafel oppermachtig te winnen. Nelleke had de moed (en de wong) om voor een zuivere hand met vier oplopende pungen te gaan en die nog zelf te vervolmaken ook! Op het scoreformulier konden 91 punten worden genoteerd, waarmee ze dus in één spel 300 punten rijker was. Het spreekt vanzelf dat de beide Jannen deze klap niet meer te boven kwamen (en de passieve ‘Jodocus’ al helemaal niet …).
Van de overige tafelwinnaars verdient Christien wat extra aandacht. Na een qua resultaat teleurstellend verlopen mahjongmarathon (zie ook filmpje) – waar men haar als styliste strafte met een ‘afgrijselijke’ poedeltrofee – ging de Schoonhovense gisteravond goedgemutst naar huis. Met liefst zeven keer mahjong (in tien spellen) en een score van 242 punten spoelde ze deze vervelende ervaring snel weg. Ook René haalde een aardig gemiddelde (vijf mahjongs op rij in negen spellen) en 269 punten. Het ziet ernaar uit dat hij daarop even moet teren en we wensen hem een goede revalidatie na zijn aanstaande operatie.

Deze tekst verscheen eerder - met foto - op het weblog van Mahjongclub Bamboe Acht.

Op karakter

Vorige week won een half team de poule won van het Calvé-straatvoetbaltoernooi; onder andere van de andere helft. Gefeliciteerd, jongens!
Dit weekend stond weer een reguliere competitiewedstrijd op het programma, een echte zes-punten-wedstrijd. Tegenstander was namelijk EDO F2, dat met 3 punten achterstand op de vierde plaats bivakkeerde in de 3e klasse 09. De roodzwarte plaatsgenoten konden goed meekomen en er ontspon zich dus een boeiend duel tussen de voetballers op het honkbalveld.
In de eerste helft was het balbezit eerlijk over beide partijen verdeeld. EDO wist echter meer dreiging te creëren. Een onzorgvuldige pass van Luuk leidde tot een gevaarlijke counter. Het geplaatste schot dat volgde was keeper Tim Z. net te machtig: 0-1.
Voor de tweede maal in dit seizoen kwamen we dus op achterstand. Merlijn was onder de indruk van deze tegenstander en dacht dat we zouden verliezen. Maar zover was het - halverwege de wedstrijd - natuurlijk nog lang niet. Bas nam het keeperstenue van Tim over en met wat kleine bijstellingen van René en mij trokken we opnieuw ten strijde. Tim K., Luuk en de dynamische Sven pakten elke bal van de EDO-aanvallers af en stuurden die sneller en nauwkeuriger naar de voorste linie. Bas redde nog eenmaal fraai, maar daar bleef het bij. Op doorzettingsvermogen en conditie waren we uiteindelijk onze opponent de baas.
Via de vleugels drongen steeds meer ballen het centrum binnen, waar afwisselend Merlijn, Roan en Rick opdoken. Merlijn vond het eerst het net voor de verdiende gelijkmaker. Roan had kort daarna de winnende treffer al kunnen maken. Zijn poeier werd echter knap gekeerd door de EDO-doelman. Vlak voor tijd stond Rick echter op de goede plek om de overwinning binnen te halen.
Jongens, ik ben trots op jullie!

SEIZOENDETAILS

JanW voorlopig ongenaakbaar

In de tweede selectiewedstrijd probeerden 24 spelers punten te scoren in de strijd om een plaats in de Chu-groep. Na de jaarwisseling treffen daarin de zestien beste Bamboe Acht'ers elkaar om te bepalen wie clubkampioen wordt.

De loting bracht het gros van de (doorgewinterde) competitiespelers bij elkaar aan tafel. Dat JanW inmiddels eigenlijk ook tot dit (selecte) gezelschap behoort bewees hij ten tweede male. Scoorde hij in de eerste ronde 7 mahjongs uit 11 spellen, gisteravond haalde hij een vergelijkbaar gemiddelde (8 uit 13) aan tafel met Aty, Jeroen en Len. Jan gaat dan ook soeverijn aan kop met de volle buit van 8 wedstrijdpunten en het duidelingwekkende totaal van 690 mahjongpunten. Klasse, hoor!

Opvallend was dat alle andere bestuursleden ook de maximale score wisten te boeken. Secretaris Mieke haalde een mahjong minder dan Janny maar won toch ruim omdat ze er twee zelf pakte. Spelleider Eric maakte meer winnende combinaties dan medebestuurslid Wil, maar de voorzitster trok drie van de vier keer de winnende steen zelf. Eenmaal maakte ze zelfs mahjong met een steen van de dode muur (na het maken van een kong). Penningmeester René was nog effectiever; tafelgenoot Fons scoorde vier mahjongs, maar de Hoofddorper berekende dat twee self-drawn mahjongs genoeg moesten zijn voor tafelwinst (wat natuurlijk bleek te kloppen).

Na twee van de zeven selectierondes leidt Jan dus het tussenklassement. Relatieve nieuwelingen Janie en Rietje presteren ook uitstekend met allebei zes tafelpunten. Ik ben benieuwd of zich in de derde ronde (op 1 november) grote verschuivingen gaan voordoen.

Deze blogtekst is eerder verschenen op de website van mahjongclub Bamboe Acht

Weer dubbele cijfers

Deze zaterdag ging DSS F3 op bezoek bij de oudste club van Nederland, de in 1878 door Pim Mulier opgerichte Koninklijke HFC. Uit de uitslagen blijkt dat HFC F9 wekelijks flink verliest en dat was dit weekend niet anders. Naar de overwegingen om ons te laten spelen tegen eerstejaars pupillen is het raden; de club heeft genoeg keuze om een team van gelijke leeftijd in onze poule in te (laten) delen.
Hoe dan ook, het was een ongelijke strijd. Keeper Tim Z. en onze zieke topscorer Mehdi hadden zich afgemeld en daarom besloot ik de spits van mijn oude team - het huidige F11 - uit te nodigen. Ondanks dat hij zich wat onder de indruk toonde kon Tijn in de eerste helft goed meekomen.
Mehdi en Merlijn willen gevoeldmatig nog wel eens dezelfde positie in het veld terechtkomen, waarbij ze elkaar in de weg lopen. Zonder zijn medespits voelde Merlijn zich kennelijk vrijer, met vier (!) mooie doelpunten tot gevolg.
In de tweede helft was scoren voor Merlijn een stuk moeilijker. Het lot bepaalde namelijk dat hij Bas als keeper moest vervangen. Wat mij betreft mocht hij gerust af en toe naar voren gaan, als hij het wanneer maar met verdedigers Luuk en Tim K. overlegde. Ondanks regelmatige pogingen lukte het Merlijn echter niet meer zijn persoonlijke score op te voeren.
Dat lukte Rick (3x) en Roan (2x) wel. Roans tweede goal viel na het laatste fluitsignaal en telde dus eigenlijk niet. De scheidsrechter kwam niettemin tot een uitslag die twee doelpunten hoger lag dan de 1-8 die uit mijn administratie bleek, dus ik noteer voor Roan twee goals. Wie de ontbrekende treffer liet aantekenen weet ik niet.
Het gros van de F3-spelers doet donderdag en vrijdag mee aan de voetbaltweedaagse van SportFever. Ik wens ze veel plezier en zie ze hopelijk volgende week maandag weer op de training.

SEIZOENDETAILS

Beide beentjes op de grond

Tja, als je vijf wedstrijden achtereen nauwelijks tegenstand hebt gehad kun je al speler, ouder en coach gaan denken dat de overwinningen vanzelf komen. Na vandaag weten we dus wel beter.
Dat onze poule opponenten bevat die zich met ons kunnen meten vermoedden we wel. Maar dat DSOV er daarvan een kon zijn drong pas halverwege de wedstrijd tot ons allemaal door. Toen hadden we zelfs ervaren hoe het voelt om op achterstand te staan. Door slordigheid van het team uit Vijfhuizen en goed keeperswerk van Tim Z. bleef die tot één doelpunt beperkt.
Enkele goed uitgevoerde tactische tips brachten in de tweede helft meer lijn in ons spel. Spitsen Mehdie en Merlijn bleven verder uit elkaar en verdedigers Luuk en Tim K. - goed ondersteund door de kordate Sven - stonden beter ten opzichte van hun directe tegenstanders. Ook de wind blies in ons voordeel.
DSOV bleef echter dreigend in de tegenstoot. De kansen waren nu eerlijker verdeeld. Rick wist niettemin als enige het net te vinden, met een verdiend gelijkspel als resultaat. Door dit puntverlies krijgen we aan kop van de ranglijst weer gezelschap van Waterloo F1 en Bloemendaal F3.
Met z'n allen hebben we genoten van een lekker spannende wedstrijd. Als kersverse trainer (op de maandagavond) heb ik goed kunnen zien waaraan we nog moeten werken (o.a. positiespel).

SEIZOENDETAILS

Succesvolle eerste selectieavond

Gisteren beleefden we de start van de wedstrijdenreeks waarin uiteindelijk wordt beslist wie zich dit seizoen tot clubkampioen kroont.
Als spelleiders bedachten JanW en en ik een nieuwe, veelzijdiger formule om zo veel mogelijk clubgenoten met plezier aan de speeltafel te brengen. Deze kent een wat lossere opzet en elke speler neemt er in principe aan deel.
Na zeven selectieronden stromen de beste zestien spelers naar een poulesysteem (de Bamboe of Chu groep) waarin iedereen elkaar eenmaal treft. De top-4 van hen speelt dan op 8 mei een play-offronde om het kampioenschap. De overige spelers (vanaf nummer 17) bepalen in een onderlinge competitie wie in hun lijn (de Pruimenbloesem of Li groep) kampioen wordt.

Met 31 aanwezigen was de opkomst op deze eerste avond in elk geval veelbelovend. Het lot koppelde mij aan Aty, Len en Viony; een garantie voor een ietwat speciaal soort humor aan tafel. De wong fladderde van de een naar de ander, maar sloeg Viony al snel over …
Ook van de andere tafels klonken gezellige geluiden, maar tijdens het spel heerste de concentratie. Van de acht tafelwinnaars zijn Janie en Carien wat mij betreft de verrassingen. Geluksvogel van de avond (of is het gewoon kwaliteit?) was JanW, die in elf spellen zijn tafelgenoten zeven maal te vlug af was. Met 301 punten neemt hij overtuigend de koppositie.
Op 18 oktober (in de herfstvakantie, dus) spelen we de tweede ronde.

Deze blogtekst is met foto en link gepubliceerd op de website van Mahjongclub Bamboe Acht

DSS F3 blijft op 100%

Dit weekeinde stond weer een competitieronde op het programma, de derde. Luuk en ik bestegen onze stalen rossen en zetten koers naar Driehuis voor de wedstrijd tegen Velsen F2. Door een uit de kluiten gewassen, in geel-blauw gestoken jongeling met zijn moeder te volgen kwamen we probleemloos waar we wezen moesten. Zoals afgesproken was iedereen mooi op tijd aanwezig.
Op het veld aangekomen kon ik moeilijk geloven dat dit team de twee voorgaande wedstrijden verloor met al 10 doelpunten tegen. Twee van de negen spelers - waaronder onze gids - waren een halve kop groter dan Bas, de grootste van ons toch niet klein te noemen negental.
Dat voor het winnen van een voetbalmatch meer nodig is dan lengte en kracht bleek al ras. Sterker nog, de langste speler op het veld hielp ons zelfs aan de eerste goal door een dreigende voorzet van Mehdi in eigen doel te werken. Goed samenspel, overzicht en een superieure verdediging (Sven, Tim K. en Luuk) zorgden ervoor dat keeper Tim Z. wederom niet op proef werd gesteld.
Bas gaf hem na rust de kans om zijn tweede competitiegoal te scoren. Die greep Tim met beide handen aan. Hij gaf een bijna-goal van Mehdi een laatste zetje en tekende zo de 0-4 eindstand aan. Rick en Merlijn rondden in de eerste helft namelijk al twee van de vele vloeiende aanvallen af.
Dat de score niet hoger uitviel was met name te danken aan het feit dat het wel erg druk was met vaak zeventien (!) spelers op de Velsense helft. Maar ook de uitstekende keeper voorkwam dat we opnieuw de dubbele cijfers haalden.
Aanstaande maandag beginnen we met twee keer per week te trainen. We zullen er dus alleen nog maar beter op worden ...

SEIZOENDETAILS

Muziekbibliotheek van de Omroep: Waarheen, waarvoor?

Vandaag exact een jaar geleden trof een mokerslag het Muziekcentrum van de Omroep (MCO). De nieuwe regering vaagde met één enkele, ononderbouwde zin een toonaangevend instituut en meer dan 400 banen weg.
Na enkele effectieve acties is opheffing van het hele MCO van de baan. Mediaminister Van Bijsterveldt corrigeerde de dwaling in het regeerakkoord door jaarlijks 14 miljoen euro (45% van het oorspronkelijke budget) ter beschikking te stellen.

Inmiddels begint het stof neer te dalen. De contouren van het Radio Filharmonisch Orkest en het Groot Omroepkoor zijn weer duidelijk zichtbaar. De Radio Kamer Filharmonie laat echter een gapend gat achter, het Metropole Orkest moet op zoek naar een nieuw fundament en het lot van de afdeling Educatie en de Muziekbibliotheek van de Omroep is in handen van reddingswerkers.
De muziekbibliotheek heeft momenteel de volgende kerntaken:

• het beschikbaar stellen van muziekwerken aan de ensembles (‘ensembletaak’)
• het beschikbaar stellen van muziekwerken en informatie daarover aan omroepmedewerkers (‘omroeptaak’)
• het beheren en toegankelijk maken van de in de afgelopen 85 jaar opgebouwde omroepcollecties (‘collectietaak’)

De ensembletaak kan waarschijnlijk worden gefinancierd uit de toegekende € 14 miljoen. Voor de beide andere taken is momenteel geen budget. Onduidelijk is nog – of, en zo ja - op welke manier de Publieke Omroep (NPO) met zijn waardevolle collectie omgaat.
Zowel wat klassieke als wat lichte (jazz, pop, amusementsmuziek) muziek betreft zou ik de collectie indrukwekkend willen noemen, ook vanuit internationaal perspectief bezien. Een belangrijk deel is goed ontsloten via een zeer informatieve en betrouwbare catalogus. Een selectie van het historische archief (omroeparrangementen die vóór 1980 op de radio klonken; de Zaaiers, Skymasters, Ramblers etc.) komt nu beschikbaar in het kader van het project Muziekschatten. Nu wij daar als catalogiseerders mee bezig zijn ontdekken we hoe deze - samen met de collectie van populaire liedjes (vanaf 1910) - een schat aan informatie biedt. Musicologen en andere historici zouden daarmee flink wat lacunes in de Nederlandse (muziek)geschiedschrijving kunnen dichten.

Op 16 september jl. ontving het MCO een verzoek van het Ministerie van OC&W om een visie te ontwikkelen op de muziekbibliotheek. In het komende kwartaal zal worden onderzocht of en hoe kan worden voorkomen dat meer dan 400.000 partituren uit beeld raken of zelfs verloren gaan. De collectie sluit nauw aan bij het bezit van andere bedreigde muziekinstellingen en de bij het Instituut voor Beeld & Geluid en de Wereldomroep gearchiveerde muzikale radio- en tv-uitzendingen. Een meer publieke taak zou ook tot de mogelijkheden kunnen horen. Want zeg nu zelf, het is toch onbestaanbaar dat al dit erfgoed verdwijnt?!

Deze blogtekst verscheen eerder op het online bibliotheeknetwerk Bibliotheek 2.0

De Nationale Mahjongdag van Bamboe Acht

Een nieuw initiatief van de Nederlandse Mahjongbond zag afgelopen zondag het licht; Nationale Mahjongdag. De mahjongverenigingen in ons land kregen zo een extra aanleiding om de bekendheid van deze intrigerende denksport te vergroten.
Bamboe Acht koos daarvoor met restaurant La Place een populaire locatie. Op een zondag komt daar best wat publiek, natje en droogje zijn bij de hand en - ook belangrijk! - de tafels zijn prima geschikt om aan te mahjongen.
Samen met mijn zoon Luuk - die twee jaar geleden werd uitgeroepen tot 'jongste mahjongspeler van Nederland' en deze eretitel wellicht nog steeds verdient - fietste ik om kwart over tien naar 'Dreefzicht' (zoals de locatie in de Haarlemse volksmond nog heet). De schitterende herfstdag was paradoxaal genoeg niet ideaal om het spel van de 'kwetterende mussen' in het zonnetje te zetten. Het terras was al zeer goed gevuld maar binnen regeerde nog de stilte.
Wil, Christien, Jan en Aty hadden de fonkelnieuwe, door mij ontworpen reclameborden en banner al op strategische plaatsen neergezet en centraal in het restaurant een mahjongbasis gecreëerd met ander promotiemateriaal. Terwijl Yvonne, Jan, Annet en Luuk zich aan een speeltafel nestelden druppelden langzamerhand andere clubleden binnen. Af en toe meldde zich een geïnteresseerde aan wie Wil, ik en later ook Harry en Marjolijn de beginselen van het spel uitlegde. Een aantal van hen bleek te zijn gekomen dankzij de aankondigingen in de lokale pers.
Een door Jeroen meegenomen uitklapbare mahjongtafel mocht buiten worden opgesteld, zodat ook de terrasgasten attent werden gemaakt op de speciale gelegenheid. Jan - compleet met 'pokerbril' - was daar de vaste bespeler met wisselende tafelgenoten.
Ik had erop gerekend dat Luuk halverwege de middag weer naar huis zou willen gaan, maar hij wenste van geen stoppen te weten. Van zijn ambitieuze voornemen om voormalig Nationaal Kampioene Yvonne "in te maken" was niet veel terecht gekomen, maar hij wist wel Ellen te verschalken met een zelfgepakte zeven tweelingen. Rond kwart over vijf (!) wist ik hem eindelijk achter de speeltafel vandaan te krijgen met een bordje friet...
Al bij al hebben we genoten van een zeer gezellig samenzijn met flink wat clubgenoten. Op een wat minder mooie dag zouden we vast iets meer aanloop hebben gehad, maar we kunnen toch best tevreden zijn met het tiental dat interesse toonde. Wie weet zien we enkelen van hen terug op Wils beginnerscursus (vanaf 2 november).

Deze blogbijdrage verscheen ook op de website van Mahjongclub Bamboe Acht met een bijbehorend filmpje.

Gezocht: Uitdaging

In het tweede bedrijf van het bekeravontuur ontving DSS F3 de stadgenoten van Alliance F4. Het zonnetje lokte flink wat toeschouwers naar dit matineuze duel. Zij die hoopten op een verhitte cupstrijd kwamen van een koude kermis thuis. Doelpunten vielen er genoeg - 12 stuks maar liefst - maar ze waren zeer onevenwichtig verdeeld.
Voor de derde keer dit seizoen bereikten de roodgroenen de 'dubbele cijfers' en voor de vierde keer in vier wedstrijden scoorde Mehdi vier doelpunten. Rick (3x), Roan (2x), Bas, Sven en keeper (!) Tim Z. maakten de drie dozijn vol; die laatste wilde in de tweede helft graag voetballen bij gebrek aan werk.
Hoewel ik trots ben op ons goede positiespel en de enorme schotkracht sta ik als coach bij dergelijke krachtverschillen wat ongemakkelijk langs de zijlijn. De eerste twee doelpunten begroet ik met gejuich, maar al snel uit ik mijn enthousiasme niet meer zo duidelijk uit piëteit met de tegenstander. Hetzelfde geldt voor de spelers. Zij zijn aan een echte uitdaging toe, al kon ik tevreden constateren dat ze hun concentratie beter vasthielden dan vorige week.
Vermoedelijk is het wachten tot na de herfstvakantie voordat het zover komt. Waterloo, Schoten en Bloemendaal lijken de sterkste tegenstanders in de competitie en die komen we pas in november tegen. Tot die tijd treffen we achtereenvolgens Velsen, DSOV en Koninklijke HFC die alle nog puntloos zijn. Benieuwd hoe we na die drie duels in de ranking van de Paul Sprengers-bokaal staan...

SEIZOENDETAILS

Medekoploper

Inmiddels zijn we met DSS F3 twee weken verder en baden we in weelde; drie wedstrijden gespeeld en ze alledrie dik gewonnen.
Nadat ik vorige week verstek moest laten gaan maakte ik zaterdag voor het eerst kennis met Roan. Hij is een robuuste jongen met dynamiet in de voeten. Ons team blijkt met hem nog sterker dan ik in mijn vorige verslag al inschatte. Mehdi en hij scoorden in de twee competitiewedstrijden elk 8 (!) maal. Voeg daar de goals van Luuk, Rick en Tim K. bij en het doelsaldo van 19-1 is verklaard.
De F3-azen zijn dus nog niet echt uitgedaagd. In de nog zeer prille competitie tekent zich in 3e klasse 9 een tweedeling af. Waterloo F1, Alliance F2 en Schoten F1 zullen zo te zien meer tegenstand bieden dan de opponenten totnogtoe.
Stormvogels F2 bestond uit louter spelers van minimaal een jaar jonger dan de onze en was dus een maatje te klein. Hoewel de Velsenaren vochten voor elke meter was de wedstrijd voor beide partijen niet echt leuk. De rood/groene thuisploeg was veel te sterk. De jongens hadden moeite de concentratie te behouden en - gelukkig voor de dappere tegenstander - stond het vizier verre van scherp. Aan het samenspel tussen onze spitsen (Mehdi, Roan en Merlijn) gaan we de komende wedstrijden aandacht besteden zodat we nog sterker zijn wanneer we onze medekoplopers treffen.
Volgende week staat de tweede bekerwedstrijd op het programma. Alliance F4 is daarin de tegenstander. Tot dan!

SEIZOENDETAILS

DSS F3: een gespreid bedje

Zo, het nieuwe seizoen is weer afgetrapt.
Na een enorm gezellig voetbaljaar als leider van het hartverwarmende F16-team zie ik op 3 september allemaal nieuwe gezichten. Op mijn eigen zoon Luuk na ken ik geen van de F3-spelers noch hun ouders. Mijn nieuwe team blijkt al vrij hecht. Het kwintet dat vorig jaar in de F4 speelde en de twee die van F9 overkwamen kennen elkaar al. Hetzelfde geldt voor collega-coach René (ex-F9) en de ouders. Zij allen zien elkaar dagelijks op school. De andere nieuweling is de talentvolle Merlijn die pas een halfjaar op de velden ronddartelt (vanaf de winterstop in F21).

Uit de antwoorden op mijn vraag naar hun posities in hun vorige teams ontdek ik dat de F3 met een keeper (Tim Z.), 3 verdedigers (Luuk, Tim K., Bas), 3 middenvelders (Sven, Rick, Roan) en twee spitsen (Merlijn, Mehdi) een ideale samenstelling heeft. Vrijwel ongetraind blijken ze elkaar uitstekend te kunnen vinden. Mehdi (4 goals), Bas (3), Rick, Merlijn en Sven (elk 1) schieten ons naar een 10-1 bekeroverwinning tegen het aanzienlijk minder ingespeelde Bloemendaal F6.

Volgende week start de competitie en voorzichtig concludeer ik dat ik voetbaltechnisch in een gespreid bedje ben terechtgekomen. Mijn complimenten aan Marcel Witmer voor zijn prima werk bij de kweekvijver F4.
Wellicht dat ik er qua organisatie en communicatie nog iets aan kan toevoegen ...

1e bekerronde (3/9)
BVC Bloemendaal F6 - DSS F3: 1 - 10

Succesvolle inloopavond

Elke keer verrast het me weer hoeveel mensen geïnteresseerd blijken te zijn in mahjong. Die verrassing is eigenlijk helemaal niet logisch, want ik weet uit eigen ervaring hoe boeiend en leuk deze denksport is. De toeloop bij onze inloopavond (gisteravond) overtrof echter mijn stoutste verwachtingen.
In een bestuursvergadering bracht Jan het idee hiervoor ter tafel. Hij wilde zo (potentiële) mahjongliefhebbers in de buurt van onze thuisbasis trekken. Als uitvloeisel hiervan verspreidden enkele club- en bestuursleden meer dan duizend uitnodigingen in de week voorafgaand aan deze speciale Bamboe Acht-avond. Ook op de website en in enkele lokale media plaatsten we een aankondiging. Christien, Janny en Wil hadden de speelzaal aantrekkelijk aangekleed en van promotiemateriaal voorzien.
De ruim 15 nieuwsgierigen voelden zich daardoor snel op hun gemak. René, JanW en ik dirigeerden ze naar de vliegensvlug bijgeplaatste introductietafels.

Daar nam het trio bestuursleden rustig de tijd om uit te leggen uit welke stenen het spel bestaat, hoe je een muur bouwten, welke combinaties er zijn en hoe je mahjong maakt. De puntentelling kwam slechts zeer zijdelings aan bod. De genodigden zaten met plezier aan tafel en een aantal van hen zien we vast nog terug. Voor de 'leraren' was het een leerzame ervaring.
En wat deed 'opperinstructrice' Wil op deze avond? Wel, die had - tot haar verdriet - competitieverplichtingen en kreeg aan tafel een lesje van Anoeska. Een volgende keer plannen we haar ongetwijfeld vrij, want hoewel de avond prima verliep is haar expertise echt van toegevoegde waarde. Met nog twee partijen te gaan is duidelijk dat Hans als beste speler de play-off ingaat en dat Christien vrolijk naar huis ging omdat haar zus Heleen haar verdrong van de laatste plaats...

Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht

Heerlijk 'gekkenwerk'

Dat het meest recente Bondstoernooi voor mij gedenkwaardig was schreef ik al eerder (zie hier).

Die 18e december ontdekte ik ook dat een mahjongmarathon op 19 februari stond gepland. Zelf speelde ik al met het idee om iets dergelijks bij ons op de club te organiseren, maar Anton Kösters en Janine Scholtemeijer waren me voor en trokken het breder.

Uiteindelijk meldden zich 24 'zotten' aan voor dit evenement, waarbij twaalf teams een etmaal lang zouden mahjongen. In het huis van Janine in Almere stonden vijf mahjongtafels opgesteld waaraan permanent door 20 of 16 spelers werd gespeeld. Zes leden van onze club verschenen aan de start: Christien en Harry (Team Kal), Nino en Hans (GroenGroen) en Wil en ik. Wij speelden onder de intrigerende naam Jǜn Dōng. Op deze site betekenen kun je lezen dat de naamsdelen respectievelijk Bamboe Acht en Oostenwind betekenen.

Om 12 uur had iedereen een loopbriefje waaruit bleek dat werd gespeeld in twee rondes van 2 uur. Elke speler kwam negen partijen in actie en mocht driemaal twee uur rusten. Het door Anton op ingenieuze manier ontworpen schema was voor mij erg gunstig. Mijn rustmomenten lagen tussen 16.10u-18.15u, 0.30u-2.35u en 4.40u-6.45u en ik had dan ook weinig moeite om de uiteindelijke 25½ uur te volbrengen. Verrassend genoeg bleek dat echter voor bijna iedereen te gelden; sommigen (waaronder mijn teammaat) gingen zelfs niet eens even liggen. Deelnemers die de volledige nacht moesten doorspelen - zoals Hans - hadden het trouwens wel een stuk zwaarder. Van de rustende deelnemers werd verwacht dat ze de wel actieven van een natje en een droogje voorzagen en dat gebeurde probleemloos. Toen om 17.45u de 'Chinees' een overvloedige maaltijd bezorgde kon ik - samen met zeven anderen - rustig eten voordat ik aan de ononderbroken sessie van 375 speelminuten begon. Acht anderen konden vanaf 18.15u op de heerlijkheden aanvallen. De resterende acht konden aan de speeltafel hun maaltijd nuttigen (voordat die koud was).

Tot zover het praktische, organisatorische deel. Hoewel de resultaten er minder toe deden dan op een regulier toernooi waren er wel trofeeën voor het beste team en de beste speler. Beide klassementen baseerde de organisatie op het mahjongpuntentotaal, want tafelpunten konden de spelers niet scoren. De tactiek was dus niet je tafelgenoten voor te blijven, maar puur om zoveel mogelijk positieve rondes te 'draaien'. De Bamboe Acht'ers slaagden hierin helaas niet vaak genoeg, al maakte zeker Christien enkele waardevolle 'handen'.

In het individuele klassement was ik de beste clubspeler. Met 218 punten bezette ik de achtste plaats. Jǜn Dōng was ook het beste team van onze club met een zesde plek in de teamrangschikking.

Ik heb met volle teugen genoten van deze marathon. Het spelen verveelde geen moment en ik had (en heb nog steeds) het gevoel onderdeel te zijn (geweest) van bijzondere gebeurtenis. Datzelfde besef zag ik ook bij de andere marathonmannen en -vrouwen. Vooraf kon ik me geen voorstelling maken van wat dit evenement met me zou doen; zou ik knikkebollend fout op fout stapelen, zou ik op een bepaald moment niet meer kunnen tellen of scores berekenen, zou ik chagrijnig worden of enorm melig? Ik wist het niet. Nou, met slechts twee uurtjes welgemikte slaap, verstandig eten en geheelonthouding bleek het voor mij zonder bijwerkingen vol te houden. Wel vond ik het wat jammer dat ik niet genoeg heb gewerkt aan het teamgevoel. Ik ga eens bedenken hoe dat volgend jaar beter kan. Want wat mij betreft was dit het begin van een traditie!

Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.

Gebak eten met Ruud Bos

Ruim twee weken geleden suggereerde ik in het redactie-overleg van de Muziekbibliotheek van de Omroep om aandacht te besteden aan de toen naderende 75e verjaardag van componist/arrangeur/dirigent Ruud Bos.
Het idee werd door de andere redactieleden met enthousiasme begroet. Collega Jan Jaap Kassies dook de archieven in en kwam met leuke krantenknipsels uit de verzameling die wijlen maar onvolprezen Piet Hein Honig naliet. Ook voorzag hij me van veel informatie en enkele interessante foto's.

Aan mij de taak om er een coherent geheel van te maken. Het resultaat daarvan kun je hier lezen en zien. Naast dit website-artikel richtten twee andere collega's een kleine tentoonstelling over de componist in. Het leuke was dat een andere collega Ruud Bos van onze aandacht voor zijn verjaardag op de hoogte bracht.

En zo gebeurde het dat de 75-jarige aan de balie verscheen met een doos tompoezen. Hij toonde zich onder de indruk van onze uitingen en nodigde ons uit het gebak met hem te nuttigen.

We maakten van de gelegenheid gebruik om nog wat informatie te verifiëren en zo kwamen we erachter dat hij ook gastdirigent is geweest van het Metropole Orkest. Dat feit blijkt door de geschiedschrijvers te zijn vergeten.

Na een hartelijk afscheid ging ik geïnspireerd weer aan het werk.

Driekwart eeuw Ruud Bos

HILVERSUM - Vandaag viert muzikale duizendpoot Ruud BOS zijn 75e verjaardag.

Ruud Bos komt op 8 februari 1936 ter wereld in Amsterdam. Al op jonge leeftijd geeft hij blijk van zijn muzikale talenten. Hij is acht jaar als hij zijn eerste liedje schrijft. Op de lagere school begeleidt hij zichzelf op de piano en is populair met zijn eigen nummer De karavaan. Zijn opleiding aan het Amsterdamse conservatorium maakt hij niet af vanwege het dédain waarmee men daar de lichte muziek behandelde. Hij voltooit zijn muzikale opleiding aan de muziekschool van de vereniging Toonkunst in Bussum.

Ruuds vader Jo werkt bij de omroep (NCRV en KRO) als leider van diverse ensembles (bv. Sterrenorkest, Ensemble Bagatelle, Mozaiek). Aan het einde van de jaren '50 treedt zijn zoon in zijn voetsporen. Het Gooiland Sextet, waarvan hij - als vibrafonist - de leider is, wordt ontdekt dankzij Minjon, de jeugdafdeling van de AVRO en daarna geëngageerd door de afdeling Lichte Muziek van die omroep. Vanaf dat moment is hij de leider (en vaak ook naamgever) van verscheidene ensembles die optreden in diverse radioprogramma's (bv. Bric-à-brac (KRO) en Klein gedrukt (VARA)).

In de 60-er jaren schrijft Bos onder andere muziek voor de tv-showserie Johnny en Rijk en voor het kinderprogramma De fabeltjeskrant. Daarnaast ontwikkelt hij zich als orkestleider door stage te lopen bij de dirigentencursus van de NOS. Dit leidt tot het dirigentschap van het Gewestelijk Orkest Zuid-Holland.

In het volgende decennium concentreert Bos zich op het schrijven van filmmuziek. Hij componeert de scores voor De inbreker (1972), Naakt over de schutting (1973) en Heb medelij, Jet! (1975). In de film Rooie Sien (1975) klonk van zijn hand het tedere Telkens weer, dat dankzij Willeke Alberti's vertolking een evergreen is geworden. Daarna treedt Bos als muziekregisseur in dienst bij de NOS en ook wordt hij gastdirigent bij het Metropole Orkest. Tegelijkertijd keert hij weer terug naar het componeren voor de televisie. Paulus de boskabouter (1974-1976), Bassie & Adriaan (1978-1980), Dagboek van een herdershond (1978-1979) en De fabriek (1981) zijn slechts enkele van de talloze voorbeelden. Bij de diverse edities van VARA's Kinderen voor kinderen levert hij de muziek voor Rikkie, En ik, Verlegenheid, Jongen op ballet, Kriebeltrui, Frisse knul, Een krokodil als huisdier, Sneu en Ik stotter.

In 1982 ontvangt Bos de prestigieuze oeuvreprijs Gouden Harp voor zijn verdiensten voor de Nederlandse lichte muziek. Vanaf 1985 (tot aan zijn pensioen in 1994) is Bos verbonden aan het Rotterdams Conservatorium als docent compositie en arrangeren voor lichte muziek. Een jaar later vraagt het pretpark De Efteling hem muziek te schrijven voor verschillende attracties (o.a. Droomvlucht, Fata morgana, Villa Volta). Vier jaar geleden verscheen De fabeltjeskrant als musical op de planken met muziek van de dan 50 jaar in het vak zittende Bos.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier

Eerste finalist bekend

In het door Jan en Eric uitgedokterde competitieschema waren vijf inhaalavonden voorzien. Die blijken zo hard nodig dat ze een extra inhaalavond hebben gepland (op 29 maart). Mede dankzij Christien kan de kampioenscompetitie volledig haar beslag krijgen.

Tijdens de eerste inhaalronde trok de partij aan tafel 3 aller aandacht. Koploper Eric trof daar – met Yvonne en Wil - twee andere, doorgewinterder, competitiespelers. Op voorhand was duidelijk dat een van hen een veer zou moeten laten in de strijd om het bereiken van de play-off. Vorige week preludeerde ik al op een outsiderrol van JanvdB (bevrijd van een complex). Zijn inbreng bleek inderdaad cruciaal.
De ‘wong’ koos ditmaal duidelijk niet de kant van Wil. Nadat ze het openingsspel had gewonnen bleef ze verder van geluk verstoken. Toen Yvonne - met de westenwind als bondgenoot - een offensief inzette leek ze Erics zege te bedreigen. De Haarlemmer kreeg echter hulp uit onverwachte hoek. Jan pakte ook de zevende ‘tweeling’ zelf, legde zo Yvonne's opmars stil en snoepte zelfs nog een van van haar twee punten af.
Eric is nu uitgespeeld en stelde met de vier extra punten een plaats in de finale veilig. Slechts Hans, Wil en Aty kunnen hem nog passeren.

Aan tafel 1 woedde een spannende maar relaxte strijd, die Janny in haar voordeel besliste. René gooide in het laatste spel de winnende steen weg en daarmee ook de tafelwinst. Christien verdubbelde haar totaalscore door eenmaal mahjong te halen en er geen weg te geven. Haar resten nog twee partijen om de rode lantaarn te ontlopen. Nino bleef met lege handen achter.
Fons gunde zijn drie tafelgenotes helemaal niets. Mieke, Mirjam en Cock moesten lijdzaam toekijken hoe ze 'in de min' werden geduwd.
De nieuwe leden lijken hun draai wel hebben te gevonden. Zo wist Dini de huidige nummer 10 in het kampioenschap (Nelleke) te verslaan. Ook proefspeler Henny wist zich al aardig te handhaven. Ga zo door dames!

Het hoogtepunt van deze avond werd tot het laatst bewaard. Na een stief kwartiertje spelen vulden geluiden van opwinding De Princehof. Ze kwamen van ‘bakcoördinatrice’ Len en haar tegenspelers die daarmee Lens 'jadehand' onder de aandacht brachten. En dan hebben we het niet over een 'gewoon' jadespel. Nee, Len was pas tevreden met alleen pungen (waarvan 3 oplopend (!) en ook nog eens twee kongen). En dan had ze ook nog twee ‘bamboe achten’ van de hand gedaan… Kijk, bewonder en geniet!

Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.

Serialist Milton Babbitt (94) overleden

HILVERSUM - De Amerikaanse vooruitstrevende componist Milton BABBITT (1916-2011) overleed afgelopen zaterdag op 94-jarige leeftijd.

Milton Babbitt was een van de pioniers van de seriële muziek aan het einde van de jaren '40 van de vorige eeuw. Zijn Three compositions for piano (1947) and Composition for four instruments (1948) zijn de allereerste voorbeelden van volledig seriële muziek. Daarbij wordt op alle muzikale parameters - toonhoogte, toonduur, dynamiek, intrumentatie etc. - de door Arnold Schoenberg ontwikkelde reeksentechniek toegepast. Babbitt was daarmee Olivier Messiaen (Mode de valeurs et d'intensités) en Pierre Boulez (Structures I) voor.
In de 50-er jaren werkte Babbitt mee aan de ontwikkeling van het destijds meest geavanceerde elektronische muziekinstrument. Deze RCA Mark II synthesizer werd de trost van het nieuwe Centrum voor Elektronische Muziek aan de Columbia-Princeton Universiteit. Samen met zijn leraar Roger Sessions, Vladimir Ussachevsky en Otto Luening was hij er directeur.
Op zijn eerste elektronische werken, Composition for synthesizer (1961) en Ensembles for synthesizer (1964), paste Babbitt de reeksentechniek net zo strak toe als op de composities voor reguliere instrumenten. De componist zag zijn muziek dankzij de synthesizer bevrijd van de fysieke beperkingen van uitvoerende musici.

Veel musicologen en een groot deel van het publiek beschouwen zijn muziek als elitair, van passie gespeend en ontoegankelijk, anderen roemen de variëteit en onvoorspelbaarheid ervan.
De bekendste studenten van Milton Babbitt zijn Mario Davidovsky, die hem op het atonale pad volgde, en theatercomponist Stephen Sondheim.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier

Filmcomponist John Barry overleden

LONDEN - In de nacht van zondag op maandag is de Britse componist van filmmuziek John BARRY (1933-2011) overleden. Dat maakte de BBC-radio vanochtend bekend.

John Barry's carrière nam een hoge vlucht toen hem werd gevraagd het door Monty Norman gecomponeerde thema voor de eerste James Bondfilm Dr. No (1961) te herschrijven. De filmscores voor nog elf Bondfilms volgden.
Barry wordt met John Williams, Jerry Goldsmith en Henry Mancini beschouwd als de 'Grote Vier' van de filmmuziek. Hij mocht in zijn indrukwekkende loopbaan vijf keer een Oscar in ontvangst nemen. Zijn muziek bij Born free (1967, 2x), The lion in winter (1969), Out of Africa (1986) en Dances with wolves (1991) werd bekroond met de hoogste Amerikaanse filmprijs. Daarnaast sleepte hij talloze andere muziekprijzen in de wacht.

Weelderige strijkers, aanzwellende orkestpartijen en elegante melodieën kenmerken Barry’s stijl. In 1999 ontving hij een ridderorde (OBE) voor zijn muzikale verdiensten.

John Barry bereikte de leeftijd van 77 jaar.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier

Alles uit de kast!

Met de trotse mededeling dat Bamboe Acht nu de grootste mahjongvereniging (40 leden) is in Nederland startte Wil de achtste en laatste voorronde van de kampioenscompetitie. Daaraan nemen 24 clubleden deel en dat aantal leidde tot een slotronde met drietallen aan tafel. Dit gold toevallig ook voor de vrije spelers zodat we al onze tien mahjongspellen uit de kast konden halen. In de afgelopen maanden viel een aantal partijen uit. Een eindstand kunnen we dus nog niet opmaken.

Eric profiteerde van de afwezigheid van klassementsleider Hans door de koppositie over te nemen, Zijn tafelwinst kwam aan een zijden draad te hangen toen Cock een zelfgepakte mahjong maakte met drie (open) kongen. Dankzij de 150 (!) punten die ze mocht bijschrijven brachten haar stevig aan de leiding. Maar de valse mahjong die ze claimde en de daaropvolgende ‘hu’ van Eric waren precies wat de Haarlemmer nodig had. Met miniem verschil kon hij vier punten aan zijn totaal toevoegen. Hetzelfde gold voor de meeste aanwezige competitie-leden. In een opnieuw razendsnelle ronde gaf Yvonne Mirjam en Nino het nakijken. Ook Wil hield haar kansen op de play-offs in eigen hand in de
spannende strijd met een andere competitiespeelster. Aty flitste namelijk uit de startblokken met twee waardevolle winnende handen, haar geschonken door Wil. Dankzij drie opeenvolgende winstspellen pakte de Heemsteedse echter een kleine marge, die ze niet meer afstond.
Marjolijn hield haar kansen op de eindstrijd levend met een nipte tafelwinst. Een schitterend ’13-wezenspel’ leek daarvoor een solide basis te leggen, maar Mieke knaagde daar nog duchtig aan.
Aan tafel 4 rekende een uitbundige JanvdB af met zijn competitiesyndroom. Op vrije-speelavonden presteert hij doorgaans goed maar in competitieverband zat hij steevast aan de verkeerde kant van de score. Anoeska en Viony wist hij echter te verschalken. Nu de ban is gebroken zijn Wil, Yvonne en Eric gewaarschuwd. Hun partij zal volgende week onvermijdelijk een slachtoffer maken in de top.

Lees deze blogtekst mét foto op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.

Volle bak dankzij nieuwe leden

Gisteravond heette clubvrouwe Wil vijf nieuwe leden (Annet, Betty, Janie, Leny en Rietje) hartelijk welkom op de 12e Bamboe Acht-avond van het seizoen. Shui Yin – de zesde nieuwkomer – ontbrak. Ook Dini gaf aan onze vereninging binnenkort te komen versterken. Met hen vonden nog 26 leden de weg naar De Princehof, waardoor maar liefst acht tafels volledig werden bezet.
Op vier daarvan speelde zich de zevende competitieronde om het kampioenschap af. Vooraf was Aty daarover het meest tevreden omdat zij in dit verband pas tweemaal had kunnen spelen. Die beide keren trok ze overigens de tafelwinst naar zich toe (‘Dat dan weer wél’, zou ze hebben kunnen zeggen …).
In gezelschap van Janny, Mieke en Eric lukte haar dat nu niet. Tijdens een partij met zeven self-drawn mahjongs (op dertien spellen) liet Mieke er geen misverstand over bestaan wie de 4 punten ging halen. Met twee ‘self-picks’ in de eerste vijf spellen legde ze een solide basis voor haar verdiende zege. Ook Janny kende een goede start, maar toonde zich in de slotfase de gulheid zelve. Met een overtuigende eindsprint (drie ‘self-picks’) verdedigde Eric zijn voorlopige play-offplek succesvol.
Koploper Hans haalde evenmin de volle winst. In een nek-aan-nekrace bleef Mirjam hem verrrassend een steenlengte voor.
Aan tafel 1 verkleinde JanW zijn achterstand op de Hans en Eric. Samen met Nino verdeelde hij de mahjongs, Len met een troostpunt en Anoeska met lege handen naar huis sturend.
Yvonne leek ‘schade’ op te lopen in haar pogingen zich in de top-4 te nestelen. Viony heerste tot aan de laatste twee van veertien spellen in een snel gespeelde ronde. Dankzij twee mahjongs – waaronder een waardevolle zelfgetrokken – claimde de nationaal kampioene de zege alsnog. Kwaliteit verloochent zich niet…

Aan de recreatieve tafels vermaakte men zich ook uitstekend. Voor Wil betekende het tikje dat Peter uitdeelde geen averij, zoals ook de andere vier competitiespelers (Jeroen, Nelleke, Heleen en Marjolijn) aan tafel 8 niet om de knikkers speelden. Voor Heleen was dat jammer maar zijn kan zich troosten met de prijs voor de hoogste mahjong van de avond. Zo’n prachtig ‘vier kleine winden’-spel haal je niet elke keer!

Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.

Arrangeur Stan Lokhin overleden

HILVERSUM - Op woensdag 1 december 2010 is de Surinaamse arrangeur, orkestleider, (koor)dirigent, producer en zangpedagoog Stan LOKHIN (1947-2010) overleden.

Stan Lokhin studeerde aan de befaamde Berklee school of Music in Boston. Zijn muzikale activiteiten begonnen in 1960 in Suriname, waar hij reeds op dertienjarige leeftijd tambour-maître was en eind jaren '60 als trompettist bij het Leger des Heils. In Europa en Azië toerde hij begin jaren zeventig met de band The Needles. Hij studeerde in 1977 af aan het Amsterdamse conservatorium en volgde in Nederland diverse andere opleidingen.

Lokhin was de belangrijkste persoon achter de grote doorbraak van Lieve Hugo, de King of Kaseko, in de jaren zeventig en verkreeg daarmee ook bredere kennis van Surinaamse muziek. Hij had contacten met de platenmaatschappijen en was naast trompettist en dirigent tevens producer.
Behalve met Lieve Hugo en The Happy Boys werkte Lokhin met tal van andere groepen en artiesten zoals de Twinkle stars, Oscar Harris, Billy Jones, Ruth Jacott en Max Nijman. Hij dirigeerde onder andere het Maranatha koor en de Resurrection singers.
In het verleden verrichtte Stan Lokhin op freelance-basis arrangeer- en kopieerwerk voor het Muziekcentrum van de Omroep.

De Surinaamse musicus werd afgelopen september nog gelauwerd. In het Bijlmerparktheater in Zuidoost werd hij bevorderd tot Commandeur in de Ere-Orde van de Gele Ster, de een-na-hoogste Surinaamse onderscheiding.

Stan Lokhin werd 63 jaar.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier

Een gedenkwaardig bondstoernooi

Een kleine vier maanden nadat ik er als vrijwilliger figureerde - tijdens de WK-mahjong - keerde ik terug in het Utrechtse NDC Den Hommel voor het jaarlijkse Bondstoernooi.
Daartoe aangezet door opnieuw extreme weersomstandigheden besloot ik zoveel mogelijk aan te sluiten bij die bijzondere dagen in augustus. Zo hulde ik mij in mijn blauwe STAFF-polo met WMC-embleem en nam ik weer mijn stalen ros mee in de trein om de weg van station naar het denksportcentrum te fietsen. En een bijzondere dag werd het opnieuw. Om één groot verschil kon ik echter niet heen: ditmaal kwam ik wel aan spelen toe!
Anders dan gepland speelde ik de hele dag volgens de MCR-regels (en niet gedeeltelijk NTS). Dat was het gevolg van de 24 afmeldingen, waaronder vijf Bamboe-Achtleden. Ik maakte een flitsende start door de twee ronden tot aan de lunch glansrijk te winnen. Dat deed mijn zelfvertrouwen, dat in Berlicum een gevoelige tik had gekregen, goed. Helaas ging dat mede ten koste van de enige aanwezige clubgenoot (Nino).
Na het middagmaal streed ik - steeds gezeten aan MCR-tafel 2 - voor de winst. Beide malen glipte die me juist door de vingers, maar 12 punten uit vier ronden is voor mij geen dagelijkse kost.
Voordat seizoensbeste Eveline Broers en het dagpodium (Christiaan Cevaal (3e), Ingrid Broeder (2e) en winnaar Ton Rijnders) werden gehuldigd vond de loterij om de felbegeerde mahjongtafel plaats. Of het te maken had met mijn spirituele reisgenoten durf ik niet te zeggen, maar al na de eerste twee lettergrepen van het eerste lotnummer ('Hon-derd-veer-tig') wist ik dat ik de gelukkige zou zijn. Wat ik niet direct besefte was dat ik daarmee de eigenaar van die schitterende mahjongtafel werd. De loterij begon namelijk niet zoals wel vaker met enkele kleine prijsjes. Ik kon mijn geluk niet op! Nu kunnen mijn vrouw, mijn dochter van elf en 's lands jongste mahjongspeler samen met mij aan een echte mahjongtafel spelen!

Sociaal als hij is bood Nino direct aan om de tafel te vervoeren zodat ik niet eens de kans kreeg om mij af te vragen hoe het gevaarte naar Haarlem te transporteren. Ik denk dat het niet lang zal duren voordat ik de tafel bij Nino ga afhalen...

P.S. Na herberekening van de eindstand bleek dat ik het podium op een haar na miste....

Lees deze blogtekst mét foto's op de website van Mahjongclub Bamboe Acht.

Frans Poptie (92) overleden

HILVERSUM - Op de laatste dag van 2010 is de bekende violist, arrangeur, orkestleider en componist Frans POPTIE (1918-2010) overleden. Hij is onder meer de co-auteur van het beroemde liedje Spring maar achterop.

Frans Poptie komt op 3 maart 1918 ter wereld in Leiden. Op 7-jarige leeftijd krijgt hij zijn eerste vioolles. Na 7 jaar privéles (J. de Koning en A.P. Beij) en een jaar les op klarinet (F. Boon) gaat hij saxofoon spelen bij een muziekvereniging. Vanwege geldgebrek van zijn ouders kan hij niet naar het conservatorium. In 1940 treedt hij als rietblazer toe tot het orkest van Louis Banet, de 'Nederlandse Louis Armstrong'. Deze ontdekt Poptie's talent voor de viool.

Carrière
Tijdens de Tweede Wereldoorlog accepteert Poptie een aanbieding van Frans Wouters en beleeft al spoedig zijn eerste radio-uitzending met diens ensemble ('Frans Wouters en zijn solisten'). Het telt meerdere prominente muzikanten, onder wie zanger en gitarist Eddy Christiani. Met hem krijgt hij een bijzondere muzikale band die door de jaren heen blijft bestaan, resulterend in een lange reeks van successen.
In 1947 speelt Poptie met het ensemble Vincentino voor de VARA-radio. Vincentino is eigenlijk een schuilnaam voor het orkest van Frans Wouters, dat een speelverbod op de radio heeft gekregen omdat men had meegewerkt aan radio-uitzendingen in de Tweede Wereldoorlog (de naam Vincentino is overigens afgeleid van de voornaam van de zoon van Wouters, Vincent). In dezelfde periode speelt Poptie ook bij Accordeola voor de VARA. Het orkest Wouters speelt van 1947 tot 1949 (wel onder eigen naam) in de Amsterdamse club La Gaîte.
In 1952 wordt Poptie orkestleider van het ensemble Eddy Christiani dat wekelijks op de AVRO-radio te horen is. Na zijn afscheid als orkestleider richt hij in 1955 zijn eigen formatie de Swing Specials op. Met deze groep speelt hij voor de AVRO-radio. In 1966 maakt hij met het Frans Poptie Swing Special Quintet opnames voor de NCRV-radio in het programma Losvast. Tussen 1980 en 1993 treedt Poptie op met verschillende orkesten en ensembles, onder meer met het KRO-orkest onder leiding van Piet Zonneveld.
In 2001 wordt Poptie onderscheiden als Officier in de Orde van Oranje Nassau. In de zomer speelt hij op een feest ter gelegenheid van de tachtigste verjaardag van zangeres Sanny Day. Het is een van de laatste keren dat hij live te bewonderen is. Een jaar later moet hij het vioolspelen opgeven als gevolg van een zware ziekte.

Oeuvre
De meeste liedjes die Frans Poptie componeerde schreef hij samen met anderen. Zijn oeuvre omvat ongeveer veertig titels, waaronder Aan de baai van Hawaii, Fie uit de chocolaterie, Op de woelige baren, Signorita Estralita en Ruzie met Suzy.
Niet iedereen koppelt Poptie's naam aan de klassieker Spring maar achterop, waarvan hij het auteurschap deelt met Jack Bess en Eddy Christiani. In 1951 schreef Poptie - ook samen met Jack Bess - Wilkes! Wilkes! (waarom ging je heen?), een aanklacht tegen de naar het buitenland vertrekkende Nederlandse topvoetballers (gezongen door Bob Scholte).
Het met Christiani gecomponeerde Rhythm for you herleeft dankzij gebruik in de soundtracks van de films The Boy in the Striped Pyjamas (2008) en Coco Chanel & Igor Stravinsky (2009). Dit nummer figureert zelfs in een computergame (Fallout 3).

Frans Poptie bereikte de leeftijd van 92 jaar.

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep.
Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier

Nieuwsgierig

Met dit bericht neem ik mijn nieuwe blog in gebruik.
De belangrijkste aanleiding daarvoor is dat de artikelen die ik voor de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep schrijf niet goed genoeg te vinden zijn via de zoekmachines.
Dit wordt een test om te kijken of mijn vermoeden klopt dat dit medium voor een betere 'airplay' zorgt.
In de komende tijd zal ik daarom mijn eerdere pennenvruchten (ik schrijf ook voor de weblog van mahjongclub Bamboe Acht) hier publiceren.
Benieuwd of deze plaats tot vruchtbaarheid leidt.

groeten, Eric.