Kennismaking met de Media Werkplaats Hilversum

Gisteren reisde ik - na lange tijd - weer naar Hilversum. Ruim 23 jaar werkte ik in de mediastad totdat ik door een subsidiestop mijn droombaan - catalogiseerder bladmuziek, applicatiebeheerder, webmaster bij de Muziekbibliotheek van de Omroep - verloor.
Veel werk bij de omroep ging door bezuinigingen verloren en een flink aantal ex-omroepmedewerkers verenigden zich in de Media Werkplaats Hilversum, een stichting waarvan Albert Bek (ex-Wereldomroep) en Bas Nieuwenhuijsen (ex-Spreek'buis) de drijvende krachten zijn. Doel is de oceaan aan kennis van al die mediamensen te bundelen en benutten voor nieuwe inspiratie, ideeën en ontwikkelingen. Twee daarvan werden gisteren gepresenteerd, waarbij de pitch van mijn ex-collega Jan Jaap Kassies mij naar Hilversum trok.


Pitch Nanette en Wim  (foto: Albert Bek)

Maar eerst kwamen Nanette Bakker en Wim Hülsmann (beiden ex-RFO musici) aan het woord. Eendrachtig gaven zij vorm aan een presentatie over wat er komt kijken bij het spelen in een orkest. Van de sollicitatie (proefspel), het studeren, de liefde voor het musiceren, de magie van samen spelen, de stress van het steeds weer moeten presteren. Bij veel van wat ze vertelden staan weinig mensen stil, maar hun verhaal zou velen kunnen inspireren. Met de reacties en tips van hun toehoorders gaan ze enthousiast aan de slag en het zou mij niet verbazen wanneer hun format aanslaat.




Jan Jaap Kassies introduceert zijn oral history project

Jan Jaap informeerde de aanwezigen eerst over wat de - nu slapende - collectie van de voormalige Muziekbibliotheek van de Omroep allemaal bevat; van de hoorspelen vanaf de jaren '30, de talloze, onbekende composities die vooraanstaande Nederlandse componisten schreven, de historisch zeer interessante VARA-revues en ga zo maar door. De veelal handgeschreven bladmuziek - zeker in combinatie met materiaal van andere omroepgerelateerde collecties en archieven - is een waardevolle bron voor het vertellen van de rijke, maar vooralsnog genegeerde omroepmuziekgeschiedenis. Het gebrek aan historisch besef (bij de omroep) is hem een doorn in het oog. Zelf werkt hij actief aan de herleving van dit muzikale verleden, onder meer met zijn blogreeks 'Uyt den ouden doosch' en bijdragen aan het omroephistorische tijdschrift Aether.
Gisteren maakte hij bekend steun te zoeken voor een project dat die lacune gaat vullen en het historisch besef zal aanwakkeren. Hij wil een website creëren die de bronnen bundelt en de omroepgeschiedenis vertelt in woord, klank en beeld. Jan Jaap vond die steun gisteren bij enkele aanwezigen (mij incluis) en laten we hopen dat het enthousiasme van deze selecte groep snel om zich heengrijpt. Dit blog is een begin!

Meer beweging gewenst

Afgelopen dinsdag ontmoette ik veel van mijn vakgenoten (onder wie enkele ex-collega's) tijdens de NVMB-studiedag. Locatie was de kakelverse openbare bibliotheek van Arnhem in de al even nieuwe Rozet, een zandkleurige cultuurtempel van architectenbureau Neutelings Riedijk.

Retail-opstelling (foto Charlotte Sienema)

Muziekbibliothecaris Pieter Goossen en unit manager Corine Baars leidden de in twee groepen verdeelde muziekinformatiespecialisten rond. Pieter vertelde dat zijn afdeling bij de verhuizing 35% van de collectie bladmuziek had moeten afstoten en dat de cd-verzameling zelfs geheel was gesneuveld. Wel biedt de muziekafdeling zijn bezoekers luisterstoelen waarop de digitale muziekservice Spotify aan. In de nabije toekomst zal Muziekwebluister - de muziekinformatiedienst voor bibliotheken - deze vervangen.

De glijbaan
(foto Charlotte Sienema)

Vlak voor de verhuizing omarmde de 'beste bibliotheek van Nederland' het retail-concept, waarbij de collectie wordt gepresenteerd op de manier waarop dat in boekhandels gebeurt. De bezoekers zien daarbij de voorkant van de boeken en niet meer de ruggen, hetgeen uitnodigt tot pakken en doorbladeren. De collectie is ingedeeld in drie 'werelden'- liefde en leven / kunst en cultuur / reizen - en daarbinnen onderscheidt men diverse thema's. Elk thema heeft zijn eigen kleur, die terugkomt in het interieur. Er zijn aantrekkelijke (voor)leesplekken en er is zelfs een glijbaan naast een van de trappen. Het concept spreekt aan, aldus Corine Baars.



Na de lunch vertelde good old Joost van Gemert hoe de Universiteitsbibliotheek Utrecht zich digitaal manifesteert aan zijn studenten en docenten. Behalve de eigen catalogus en het landelijke PiCarta biedt de UB Utrecht zogenoemde 'libguides' aan, door inhoudelijk specialisten samengestelde bronnenoverzichten ter ondersteuning van onderwijs en onderzoek. Een UB heeft het grote voordeel haar klanten te kunnen instrueren via cursussen die onderdeel zijn van de lesstof. De diensten vinden dan ook gretig aftrek, vooral in de bètawetenschappen. Joost had in zijn presentatie wat specifieker op ons vakgebied (muziek) kunnen ingaan.

Volop in beweging? (foto Charlotte Sienema)

Het thema van de studiedag - 'Volop in beweging' - zou in het middaggedeelte vorm hebben moeten krijgen. De opbrengst was ronduit karig. Erik Mesie van de Rijnbrinkgroep - voorheen Biblioservice Gelderland - meldde dat zijn organisatie met de gedachte speelt om scans te maken van het omslag en de eerste muziekpagina van bladmuziekuitgaven en die te presenteren in de catalogus. Chaja Beck (Nederlands Muziek Instituut) opperde het idee om samenwerking te zoeken met Alzheimer Nederland, omdat dementerende mensen vaak nog goed kunnen worden bereikt via muziek. Ten slotte vertelde Anne Marie Roetgerink (Rijnbrinkgroep) over de Musidesk, een muziekadviesdienst voor bibliotheken, muziekverenigingen, muziekscholen, ensembles en dirigenten in Overijssel en Gelderland. Deze bezit een flinke collectie bladmuziek met als zwaartepunt de blaasmuziek.
Een andere, nog veel flinkere collectie bladmuziek ligt momenteel te verstoffen in de voormalige Muziekbibliotheek van de Omroep in Hilversum (mijn oude werkgever). Een eerste aanzet om deze onder te brengen in een nieuw te vormen nationaal bladmuziekinstituut in Den Haag - samen met de bladmuziek uit het Nederlands Muziek Instituut, het Koninklijk Conservatorium en de plaatselijk openbare bibliotheek - gaat worden uitgewerkt als businessplan. Ex-manager Martie Severt verklaarde dat de MCOMB-catalogus nog tenminste twee jaar online blijft. Hetzelfde geldt voor Muziekschatten, de website met digitale bladmuziek en een OmroepmuziekWiki.

Hieronder is een samenvatting van de dag te lezen in de tweets die ik plaatste (en enkele reacties daarop)

NVMB-studiedag in tweets

'Make sure the fortune that you seek is the fortune that you need'

Frankwatching-oprichter Frank Janssen
met presentatrice Chantal van Riel

Begin deze maand was ik voor de eerste keer in zalencomplex 'Cluetinckborg' voor de Wikimedia Conferentie. Toen wist ik nog niet dat ik daar snel zou terugkeren voor het Jobs Event van Frankwatching, een zeer succesvol platform dat zich richt op kennisdeling op het gebied van online marketing en communicatie.
Personal branding en (online) solliciteren 3.0 luidde het thema van deze bijeenkomst en ondanks het Engelstalige jargon leek me dat als verse baanloze wel iets. Sinds mijn ontslag per 1 augustus bij de ingeslapen Muziekbibliotheek van de Omroep herstel ik langzamerhand van de dreun die me dat gaf. Ik houd mezelf voor dat de wereld aan mijn voeten ligt en ik voel - na 28 arbeidzame jaren - nadrukkelijk de kans (maar ook de verantwoordelijk) mijn leven opnieuw vorm te geven.
Dat vereist het stellen van nieuwe doelen en het focussen daarop, aldus de sprekers gisteren. Dat gaat mij van nature moeizaam af. Ik zie mezelf als behoorlijk veelzijdig en ik ben voor veel zaken enthousiast te krijgen. Het zal (daarom) tijd kosten voordat ik in staat ben vol te kiezen voor een specifiek doel aan de horizon (if ever).

HR-marketeer Daphne van Lit "SWOT!

Er kwamen gisteren vooral recruiters aan het woord. Ze gaven veel praktische en taktische tips om hen en de bedrijven waarvoor ze werken te verleiden. Ook gaven ze aan inmiddels vacaturesites als Monsterboard en de Nationale Vacaturebank te mijden. Ze ervaren het als veel efficiënter zoekmachine Google en social media-sites als LinkedIn en Twitter te gebruiken. Allemaal nuttige informatie, maar voor mij pas echt relevant vanaf het moment dat ik mijn pad zal hebben bepaald. De sessies van HR-marketeer Daphne van Lit en 'richtinggever' Judith Webber waren in dat opzicht zeer waardevol voor me.

Judith Webber
'Kies en ze kiezen jou'

Daphne gaf de SWOT-methode als middel om jezelf te leren kennen, de eerste stap om te bepalen wat je wilt en waarin je meerwaarde ligt. Liefst met behulp van mensen die jou kennen stel je vast wat je sterke punten (Strengths) en je zwakke punten (Weaknesses) zijn, waar je kansen (Opportunities) liggen en welke bedreigingen (Threats) er eventueel zijn.
Judith demonstreerde op welke drie kernvragen je een antwoord dient te vinden op zoek naar een droombaan: Waarom? (waarom wil ik dit werk doen), Wie? (welke eigenschappen zie ik graag bij collega's) en Hoe? (op welke manier pak jij zaken aan). Wanneer je op die vragen een antwoord hebt ken je jezelf, weet je wat je zoekt en weet een werkgever wie hij krijgt.

Tijdens de borrel deelde in mijn passie voor mahjong met Inge van Spall (erg gezellig!) en raakte in gesprek over een onderwerp dat mij sinds kort boeit, een onvoorwaardelijk basisinkomen. De vragen die bovengenoemde krachtige vrouwen stellen hebben ten slotte betrekking op hoe je in het leven staat. Elk mens zou de kans moeten krijgen die te beantwoorden en zo verantwoordelijkheid te krijgen over zijn eigen leven. De mijns inziens beste manier om daarin te slagen is wanneer je dat vrij van financiële druk kunt doen. 'Ja maar...?!' zul je misschien tegenwerpen.
Ik raad je aan op een rustig moment (creëren!) deze film onbevooroordeeld te bekijken.


Overtuigend? Teken deze petitie!
Dank kanjers van Frankwatching voor dit zinvolle evenement!

Bekijk de Storify-impressie en het gros van de presentaties terug

Terugblik op het Frankwatching Jobs Event



ps. De titel van dit blog is een citaat uit het nummer Diamonds on the inside van Ben Harper



Duimen jullie voor ons?

Aanstaande zondag geeft dertiental clubgenoten acte-de-présence op het Daja & 13 Wezen-toernooi in Berlicum. In deze bakermat van mijn achternaam proberen vier van hen een startplek te bemachtigen voor de Europese Kampioenschappen (OEMC) in Straatsburg (3-6 juli 2014). Ons land mag op dit moment 22 spelers afvaardigen en Wil, Harry, Yvonne en ik zijn nog niet zeker van deelname. Mijn focus is pas op dit doel komen te liggen na het Tile Hog Dutch Open, waar ik de op één na beste Nederlander was met een 6e plaats. Het Berlicumse toernooi is het laatste van de kwalificatiereeks van zeven toernooien. De beste vijf resultaten tellen voor de ranglijst die bepaalt wie naar Frankrijk mogen.

Aan de vooravond van de beslissende wedstrijd kan alleen Wil een plaatsje aan een van de OEMC-tafels claimen; ze staat precies 22e.

Yvonne (34e), Harry (33e) en ik (28e) moeten dus zondag een (flink) aantal competitiespelers voorbijstreven. Daar zijn ook wel mogelijkheden voor.

Yvonne en ik hebben het voordeel dat we pas vier kwalificatiewedstrijden speelden. Alle punten die we in Berlicum halen tellen mee.

Spelers die al vijf of zes toernooien afwerkten - zoals Wil en Harry - krijgen er pas punten bij wanneer ze hoger scoren dan hun laagste score.

De eerste vier tafelpunten die Wil haalt tellen daarom niet mee, bij Harry begint de teller te lopen wanneer hij zijn tweede tafelpunt noteert.

Vlak boven mij staan enkele spelers die ook in die situatie zitten en twee ervan doen zondag niet mee. Dat wil zeggen dat wanneer ik 3 tafelpunten (van de maximaal haalbare 16) scoor ik twee plaatsen stijg.

Om een vliegticket en een mijn bed & breakfast-adres definitief te kunnen boeken verwacht ik 7 à 8 punten te moeten scoren. Voor Wil geldt ongeveer hetzelfde. Harry en Yvonne hebben meer punten nodig.

Het zou prachtig zijn wanneer we in de zomer allevier richting de parlementsstad zouden kunnen trekken.

Duimen jullie voor ons?

Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen)

Samenvatting in tweets van KNVI-congres

Meer dan 700 informatieprofessionals komen vandaag samen in Nieuwegein op het congres van de KNVI, hun beroepsvereniging.
Ik ben daar niet bij, maar ben wel geïnteresseerd in wat daar allemaal wordt gepresenteerd.
Mijn vakgenoten zijn informatievaardig ;) en twitteren er lustig op los. Al snel was de hashtag #knvi2013 een van de trending topics vandaag.
Niet elke tweet is echter even relevant voor een groot publiek. De wel relevante verdienen het echter om (tijdelijk) te worden bewaard.
Vandaar dat ik mijzelf opwerp als 'tweetcurator' zodat de congresgangers en andere belangstellenden deze dag kunnen volgen of teruglezen.

KNVI-congres

Leve de Wiki(m/p)edianen!

Ruim vijf jaar geleden dacht ik als nieuwbakken bewerker tientallen Wikipedia-lemmata over hedendaagse klassieke componisten te verrijken met links. Deze verwezen naar de catalogus van de in augustus opgeheven Muziekbibliotheek van de Omroep. Dat leidde tot een fikse discussie met en tussen moderatoren, waarop ik deze activiteit teleurgesteld stopte.
Sinds kort ontstaan samenwerkingsverbanden tussen 's wereld belangrijkste online encyclopedie en landelijke kennisinstituten. Als medewerker van 's lands grootste bladmuziekbibliotheek besloot ik een andere manier te zoeken om de unieke informatie en content met Wikipedia te delen. Ik contacteerde daartoe DBpedia-specialist Gerard Kuys, maar het opgestarte traject strandde met de sluiting van de muziekbibliotheek en het ontslag van mij en mijn collega's.
Bij twee sollicitaties naar functies van Wikipedian-in-residence (WiR) - voortkomend uit mijn behoefte om informatie te verspreiden - bleek dat Wikipedia-kennis belangrijker was dan ik dacht. Om deze reden - maar zeker ook om te ontdekken of ik mijn diensten aan deze organisatie wil aanbieden - bezocht ik de Wikimedia Conferentie van eergisteren in Utrecht.

In zijn keynote speech beschreef Jan-Bart de Vreede (voorzitter van de Raad van Bestuur van Wikimedia) wat zijn organisatie allemaal doet, wat haar structuur is, voor welke uitdagingen ze staat en welke bedreigingen ze het hoofd moet bieden. Dit filmpje geeft daarvan een indruk. Ik kreeg het beeld van een informele, overzichtelijke vereniging met wereldwijde vertakkingen, waarin de leden veel inspraak kunnen hebben. Belangrijkste doel is het bundelen van kennis en het vrij beschikbaar stellen van betrouwbare informatie aan iedereen op aarde. Een flink contingent vrijwilligers draagt bij aan realisering van dit doel.
Vervolgens begon het programma dat op drie sporen liep. De keuze was niet eenvoudig, maar voor de lunch volgde ik lezingen bij het thema 'Wikipedia achter de schermen', daarna enkele in de categorie 'Wikipedianen aan het werk'.


In de eerste sessie presenteerden Olaf Janssen (Koninklijke Bibliotheek (KB)), Tim de Haan (Nationaal Archief (NA)) en Hay Kranen (de eerste Wikipedian in Residence) hun samenwerkingsproject. Dat moet leiden tot een grotere verspreiding van de informatie in de collectie van deze nationale instituten en de kennis daarover via 's werelds grootste online encyclopedie. Vanuit dat perspectief is Hay Kranen begonnen de KB- en NA-medewerkers vertrouwd te maken met Wikipedia.

Christian van der Ven (Brabants Historisch Informatie Centrum) en Ernest Verhees (Regionaal Archief Nijmegen) proberen - vooralsnog op eigen kracht - ook de informatie over en in hun instituten te delen via Wikipedia. In hun inspirerende presentatie toonden ze hoe ze dat doen, de vorderingen die ze daarbij maken en de problemen waarop ze stuitten. Vanuit de zaal kregen ze enkele tips.

Dan Entous (ontwikkelaar bij Europeana) presenteerde de indrukwekkende GLAMwiki Toolset. Daarmee kunnen leveranciers grote hoeveelheden fotomateriaal (en andere bestanden) uploaden. Het uitgekiende mapping-systeem zorgt ervoor dat de behorende metadata op een efficiënte, gestandaardiseerde manier worden verwerkt.

Na de uitstekende lunch begaf ik mij naar een andere zaal. Wikimedia Nederland-directeur Sandra Rientjes ging daar in op een rapport van onderzoeksbureau Motivaction dat onder meer concludeerde dat de werksfeer en onderlinge communicatie voor verbetering vatbaar zijn. Het is van het grootste belang dat beginnende en ervaren Wikipedia-bewerkers en andere vrijwilligers worden geworven en aan boord blijven.

Een manier daarvoor presenteerde Tim Moritz Hector, mentor bij de Duitstalige Wikipedia. Hij vertelde dat Wikimedia Duitsland bezig is een variant op het Teahouse van de Engelstalige Wikipedia te ontwikkelen. In die online locatie verwelkomt men nieuwe vrijwilligers op een laagdrempelige wijze. Men neemt ze virtueel aan de hand en beantwoordt al hun vragen. Hector stelt dat deze taak specifieke kwaliteiten vereist (publieksvriendelijkheid, geduld) en erkent dat het lastig is om daarvoor 'Wikipedianen' te interesseren.

Al bij al heb ik een aardige indruk gekregen van de organisatie achter Wikipedia en diverse andere wiki-producten. Ze bestaat uit bevlogen mensen die allen haar doel onderschrijven en belangeloos werken aan realisering daarvan. Men werkt vanuit een breed gedragen visie en heeft oog voor de eigen kwaliteiten (bereik, productiviteit), de verbeterpunten (werksfeer, vrouwenparticipatie en -onderwerpen) en de mogelijke bedreigingen (te weinig vrijwilligers, commerciële druk, subjectiviteit). Kortom, Wikimedia is een vereniging waarvan ik terecht lid ben geworden en waarvoor ik mij wil gaan inzetten. De komende tijd zal uitwijzen hoe.

Inmiddels zijn de meeste presentaties online te vinden
Een nog uitgebreider verlag publiceerde Christian van der Ven.

De NLimageFair 2013 in woord en beeld

Na een tweet van de organisatie (@nlimage) besloot ik de NLimageFair2013 in mijn woonplaats Haarlem te bezoeken. Het programma van het symposium in De Lichtfabriek was behoorlijk divers, maar de lezingen in de Turbinehal schatte ik in als het interessantst voor mij.

Tot voor kort werkte ik in de nu gedwongen 'slapende' Muziekbibliotheek van de Omroep, onder andere als beheerder van de omroeperfgoedwebsite Muziekschatten (die nu nog online is). In dat kader scande ik (vooral op verzoek) bladmuziek uit de collectie. Bij gebrek aan een organisatie die de auteursrechten kon regelen werd op dit terrein wel eens een risico genomen. Af en toe leidde dat tot een telefoontje van een componist/arrangeur, waarop diens compositie(s) weer van de website werd(en) afgehaald.

Via Pictoright had ik gelezen over “extended collective licensing” (ECL) en ik hoopte op deze dag meer over deze materie en ervaringen van andere erfgoedhoeders te horen. Dat zal voor een andere keer zijn. Er was niettemin genoeg belangwekkends.

Zo presenteerde Thaesis-consultant Ouke Arts zijn prikkelende visie op het beeldgebruik in 2020 aan de hand van talloze vernieuwende webinitiatieven.

Veel instellingen en bedrijven reageren op innovatieve concurrentie door nog meer aandacht te besteden aan de kwaliteit van wat ze al leveren. Het ontwikkelen van 'disruptieve businessmodellen' is een aanzienlijk geschikter reactie, aldus Arts.

De tweede spreker was informatierechtjuriste Charlotte Meindersma. Zij ging in haar betoog in op de verschillende vormen van auteursrecht (portretrecht, citaatrecht) en het belang van het maken van goede afspraken (vervat in licenties) tussen beeldmakers en beeldgebruikers. Haar duidelijke boodschap: 'Het openbaar maken van beeldmateriaal van derden is strafbaar'. In de rechtshandhaving blijkt meestal een schikking te worden getroffen, maar er zijn beeldmakers die met 'blafbrieven' en hoge claims hun recht willen halen.

Daphne Channa Horn is een liefhebber van gadgets en een van de vier Europeanen met een Google Glass. Met hulp van een vrijwilligster uit het publiek demonstreerde ze de mogelijkheden van deze mobiele computer in brilformaat en vertelde over de invloed die deze inmiddels op haar leven uitoefent.

Je kunt ermee het internet op, je sociale media en e-mail checken en direct posten alsmede bellen en fotograferen. Mits de kwaliteit van de camera verbetert ziet Horn veel mogelijkheden voor persfotografen. Het gebruik van de bril blijkt enorm wennen. Elke dag verlengde ze de tijd dat ze de bril gebruikte. Ook ervaart ze het gebruik als vermoeiend. Wat de privacy betreft; Google weet precies waar je bent en ze neemt de bril dan ook niet mee de slaapkamer in (ook al heeft ze die uitgezet...).

Een door Ruben Maes gemodereerde discussie tussen schrijver Kluun, Lars Boering (FotografenFederatie) en Charlotte Meindersma sloot het inhoudelijke deel van de middag af. Kluun publiceerde vanaf 2003 artikelen op zijn weblog waarbij hij foto's gebruikte die niet royaltyfree zijn. Daarin is hij niet de enige. Juridisch gezien is dat strafbaar en het leidde dan ook tot een aantal claims. In een rechtszaak wil hij echter paal en perk laten stellen aan de 'excessieve boetecultuur'. In de discussie betoogde Kluun dat de auteursrechtendiscussie de laatste jaren tot meer besef bij bloggers heeft geleid ten opzichte van de 'vrije' periode daarvoor. Opvallend vaak klonk het tegenargument dat 'elke Nederlander de wet behoort te kennen'.
Als hulp op het gebied van beeldrechten ontwikkelde de FotografenFederatie haar '10 geboden' voor het gebruik van foto's. Het veiligst is het gebruik van zelfgemaakte foto's ;).

Van (bijna) niets naar (bijna) alles

Het was al een relatief rustige avond in De Princehof - zeker vergeleken met het herfstweer buiten - maar aan tafel 2 werd het vlak voor het eindsignaal wel erg stil. Op tafel lag namelijk een zelfgepakte mahjong die de uitslag volkomen onverwacht nog danig veranderde.

Ik was de tweede speelronde van de Oostperiode overtuigend begonnen met een selfpick (van slechts 9 punten, maar toch). Daarna volgde een fase waarin Annet en José - mijn enige twee tafelgenoten - de mahjongs onder elkaar verdeelden. Toen ik vervolgens ook nog zo suf was een valse mahjong te maken kwam ik op flinke achterstand (196 resp. 127 punten) te staan. Van Jodocus - een niet bestaande vierde speler - kun je niet verliezen, dus besloot ik in het laatste spel alles of niets te spelen.

Mijn hand werd mooier en mooier en toen Annet de winnende steen - een ringen 7 - weggooide besloot ik die te negeren en voor een zelfgepakte mahjong te gaan. Met nog een steen of acht in de muur en drie minuten op de klok slaagde ik erin die ringen 7 zelf te trekken. Het resulteerde in een hand met de upper three en mixed triple chows waarvoor ik 36 punten liet noteren (had 37* moeten zijn). Met de klap haalde ik 176 punten in op mijn tafeldames en daarmee beroofde ik José van een welverdiend punt en Annet bijna nog van de al even verdiende tafelwinst.

*Aanvulling: van verschillende kanten (mahjonggoeroe Adrie van Geffen en mijn ervaren clubgenoot Harry Kal) kreeg ik te horen dat deze hand meer waard is dan 37 punten. Hun opmerkingen zijn natuurlijk volkomen terecht.

De juiste score is 43 punten: upper tiles: 24, mixed triple chows: 8, outside hand: 4, pure double chow: 1, all chows: 2, edge wait: 1, self drawn: 1, flowers: 2.

Wijze les: Het verdient aanbeveling je enthousiasme over een behaalde mahjong snel te temperen en je goed te concentreren op het tellen. Had ik dat gedaan zou ik de tafel hebben gewonnen (!).

Dank aan Adrie en Harry!

 

Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen en de uitslag)

Hotsknotsbegoniamahjong

Er heerste een tamelijk uitbundige sfeer gisteravond in De Princehof, het 'speelhol' van onze club. Logisch; het zonnetje scheen, de meeste clubleden hadden genoten van een weldadige vakantie en men kon voor het eerst weer in clubverband zijn favoriete spel spelen. Dat betekende natuurlijk niet dat eenieder tijdens de vakantieperiode had drooggestaan. En petit comité (of zelfs iets groter) werd er nog flink wat afgemahjongd in juli en augustus..

Op de openingsavond stond de 'Go with the wong'-wedstrijd op het programma, onze variant op de Johan Cruijff-schaal. Met de clubkampioen (moi même), de vice-kampioen (Yvonne) en de Li-kampioen (Janie) en -runner-up (Bernadet) trof de fine fleur van Bamboe Acht elkaar aan een echte wedstrijdtafel, strijdend voor de eer.

Regelmatig begeleid door de kenmerkende schaterlach van José aan tafel 1 maakten deze vier toppers er een echte 'rommelpot' van. Of het onwennigheid, gebrek aan concentratie of juist een teveel aan wedstrijdspanning was ..? Pakken van de verkeerde kant van de muur, voortijdig een steen weggooien, foutief draaien na de oostenwindronde, een verkeerde chowsteen claimen, veel te kort punten tellen, de muur omgooien en tellen voordat alle stenen van de winnende hand zijn getoond... Zo gaven we onze mahjongversie van hotsknotsbegoniavoetbal ten beste.

Kennelijk hadden mijn tafeldames hiermee meer moeite dan ik, want halverwege stond ik op vijf mahjongs en als enige in de plus. Daarna steeg het spelniveau en verdeelden we de winnende handen iets eerlijker. Mijn zege kwam echter niet meer in gevaar. Uiteindelijk kwam de uitslag overeen met de volgorde in de play-offs. De wong is dus nog steeds met 'Abraham'.

Op deze eerste avond verwelkomden we wederom Amanda, Betty en Peter, die - ditmaal aan de hand van Jan - de smaak echt te pakken lijken te hebben. Ook Ellen en Henry gaven acte-de-présence. Waar Ellen het dansen straks weer laat prevaleren, zien we Henry dit seizoen waarschijnlijk veel vaker!

Op nu naar de nieuwe competitie!

Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen en de uitslag)

Een memorabel NK (met een katertje)

Allemensen, wat kan zo'n mahjongtoernooi toch spannend zijn!
Gewoonlijk speel ik bij toernooien een zeer ondergeschikte rol, maar sinds ik Abraham heb ontmoet lijkt alles anders. Met de kampioensbroche opnieuw op de kraag van mijn overhemd schoof ik aan bij tafel 9 voor de tweede dag van het Open Nederlands Mahjongkampioenschap. Als tweede in het tussenklassement hoop ik minimaal de beste Nederlander te kunnen blijven en zo Nederlands Kampioen te worden.

Uwe Pekau (DLD), Christiane D'Angelo (FRA) en Serena Porrati (ITA) verwelkomden me hartelijk aan deze 'Europese' tafel. Er werd zeer verdedigend gespeeld, maar Serena slaagde er - ondanks twee remises - in haar tafelgenoten in de min te spelen. Een flinke self-pick van 25 punten in het 9e spel leverde daaraan de grootste bijdrage. Mijn klassement was gebaat bij een inhaalrace. Met drie mahjongs in de laatste vier spellen kwam die er ook, maar Serena (de uiteindelijke nummer 3) kreeg ik niet meer te pakken.

Na een veel rijkere lunch dan gisteren arriveerde ik aan tafel 11. Chris Janssen, Neil Corné en clubgenoot Harry (Kal) waren de tegenstanders. Na vier spellen stond ik op 120 punten, dankzij een mooie self-drawn mahjong. Langzaam maar zeker begon Harry aan die voorsprong te knabbelen, totdat hij na de westenwindronde twee puntje op mij voor stond (van je clubgenoten moet je het maar hebben ...). Werk aan de winkel dus! Met het mes tussen de tanden knokte ik me in het laatste spel langs de Huizenaar en bracht m'n totaal op 20 tafelpunten. Het aantal mahjongpunten is hoog genoeg om de kop te nemen. Stel je toch eens voor, Eric als Nederlands kampioen!

Mijn belangrijkste belager voor die prestigieuze titel was Bert Claessen, een veelzijdige, door de wol geverfde speler. Hij stond 2 tafelpunten en de nodige mahjongpunten op me achter. Opnieuw aan tafel 11 trof ik de landgenoten Ton Rijnders, Oscar van den Nieuwendijk en de Vlaming Rudi Kopmanis. Rudi's spel ligt mij gewoonlijk niet en zo ook nu. Helaas voor mij ontrolde zich - een statistisch bezien - zeer onwaarschijnlijk scenario. In (slechts) 12 zeer behoudende spellen slaagde ik er niet in ook maar een enkele mahjong te maken. Mijn tafelgenoten regen de mahjongs (m.n. self-picks) echter aan elkaar, mij naar een kansloze nederlaag spelend. Uiteindelijk werd de score van -170 me fataal. Bert scoorde twee tafelpunten en passeerde me op de ranglijst dankzij een hoger aantal mahjongpunten.

In de eindstand duikelde ik om dezelfde reden naar een zesde plaats, relativerend bezien een zeer knap resultaat (hahaha).
Aty, Harry, Jeroen, Nino, Wil en Yvonne wil ik danken voor de aanmoedigingen, de steun en het medeleven. Het is heerlijk om lid te zijn van deze club.

Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen en de uitslag)

Een dag vol 'wong'

Na lange tijd - sinds ons eigen Valentijnstoernooi - stond er weer eens een echt toernooi in mijn agenda. Op de Tile Hog Dutch Open wordt in twee dagen beslist wie een jaar lang als mahjongkampioen door het leven gaat. Het afgelopen jaar was dat Chris Scheffler, die achter vier buitenlandse spelers als beste Nederlander eindigde.

Van onze club gaven - behalve ik - Aty, Harry Jeroen, Nino, Wil en Yvonne acte de présence. Eerstgenoemde haalde me van station Hillegom af en mooi op tijd arriveerden we in LCC Zevenkamp, de speellocatie in Rotterdam. De andere 74 deelnemers waren ook present.

Vandaag stonden vier - van in totaal zeven - speelronden op het programma. Ik begon aan tafel 3 en trof daar NMB-voorzitter Anton Kösters, de Duitse Cornelia Capito en Aleksandr Baboesjkin uit Sint-Petersburg. Nadat Anton en Aleksandr elkaar een mahjong gunden pakte ik er zelf twee. Dat leverde me een aardige buffer op, maar omdat ik in de volgende 8 spellen nog slechts een keer wist te scoren verdween die als sneeuw voor de zon. Anton wist uit geslagen positie terug te komen door de laatste drie spellen te winnen.

In de tweede ronde ontmoette ik drie landgenotes aan tafel. Om en om haalden Sonja Meulendijk en ik winnende handen. Jack'lien Pilgram en Ans Hoogland hadden het nakijken. Halverwege maakte ik driemaal op rij mahjong, wat me een voorsprong opleverde die ik niet meer uit handen gaf. Met 255 punten won ik de tafel, wat me deed stijgen naar een 9e plek in de tussenstand.

Daarna bracht het loopschema mij naar tafel 5, alwaar ik voor het eerst in mijn carrière Caroline Kopmanis, een bevallige Vlaamse, trof. Gelukkig wist ik al niet meer dat zij het toernooi vorig jaar won. Ook tegen haar landgenoot Jos Dermout (3e bij de recreanten op het Valentijnstoernooi) speelde ik nog niet eerder. Eveline Broers, tenslotte, is een soort Angstgegner voor me. Na 9 spellen stond ik laatste. Maar met mahjongs in de 10e, 11e en 12e spellen draaide ik de rollen volledig om. De mooiste was een zelfgepakte drie oplopende zuivere pungen waarmee ik 120 punten kon bijschrijven. Ik had de luxe dat zowel een bamboe 3 als een bamboe 6 me deze fraaie combinatie zou opleveren, het werd een bamboe 3. Ondanks een valse mahjong (slechts 7 punten...) kwam mijn tafelwinst niet meer in gevaar.

Met 10 tafelpunten (uit 12) naderde ik ongetwijfeld de top van het klassement. De Française Mélanie Moreau prijkte met 12 punten bovenaan. En laat nu uitgerekend zij aan tafel 7 zitten... Ook Frauke Roos (Dld) en Dennis Boekstaaf zijn sterke spelers. Frauke pakt gedecideerd de kop door een fraaie selfpick van lower tiles, maar na 8 spellen zitten we weer op een zakdoek. Mélanie scoort vervolgens flink met een door mij weggegooide steen en lijkt er met de buit vandoor te gaan. Op het moment suprême maak ik echter hoekstenenchows met een vijvenpaar. Als ik in het allerlaatste spel dan ook nog all types maak met drie verborgen pungen zijn de 4 punten in de tas.

Ik ben de koning te rijk en sta nu (2e!) in het tussenklassement!

Hopelijk blijft de wong nog wat langer blij me....

Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen).

Aangename kennismaking met Abraham

Een week geleden bereikte ik de gedenkwaardige leeftijd van 50 jaar. Mijn oma en mijn petekind zijn in dezelfde week jarig en daarom vier ik mijn verjaardag gewoonlijk alleen met mijn gezin.

Ditmaal besloot ik het grootser aan te pakken. Daar ik een spelletjesliefhebber ben (met mahjong als favoriet) en veel van de mensen om mij heen eveneens, was de keuze voor een spelletjesdag een logische. Ik huurde de uitstekend geschikte Princehof af en bood mijn familie, vrienden en kennissen een spelletjesdag aan. Voor de mahjongspelers onder hen organiseerde ik een heus toernooi. De opzet verschilde van reguliere toernooien; de speler die in 11 spelletjes het vaakst mahjong haalde won simpelweg. Yvonne en Janie slaagden daarin liefst zeven maal. Yvonne haalde 6 ‘minipunten’ meer en won de speciaal voor de gelegenheid gemaakte trofee. Wat mij betreft was de hele dag een voltreffer en uit de reacties bleek dat velen die mening deelden. Zelf haalde ik in het toernooi geen enkele mahjong. Daarmee was het een slechte generale voor de finale om het clubkampioenschap, een dag later.

Samen met Yvonne, Jeroen en Wil had ik me – na een spannende competitie – geplaatst voor de play-off die de clubkampioen voortbrengt. Op de karakteristieke beginmaten van Richard Strauss’ Also sprach Zarathustra betraden wij, gladiatoren, de arena. Ik had mezelf voorgenomen nu eens geen slechte start te maken en nam daarom weinig risico toen het eerste spel op remise uitdraaide. Met een self-drawn bamboe 8 maakte ik daarna mahjong en toen ik ook het derde spel won had ik een aardige buffer. Mijn voorsprong fluctueerde sterk, maar steeds als die smolt wist ik gelukkig weer te scoren (vijf mahjongs in totaal).

In het op een-na-laatste spel maakte Yvonne een zelfgepakte mahjong waardoor ze me weer tot op 50 punten naderde. Ik kreeg de bibbers, maar vermande me. ‘Verpruts deze kans nu niet, Eric’, dacht ik bij mezelf. Ten koste van alles moest ik voorkomen dat Yvonne mahjong zou halen, maar hoe zorg je daarvoor?

Na een aantal beurten begon ik te vermoeden dat Yvonne speelde op een verweven straat, een gesloten hand met een grote kans op een zelfgepakte mahjong en waartegen nauwelijks verdediging mogelijk is. Jeroen (ringen) en Wil (tekens) leken beiden op weg naar een schoon (maar niet zuiver) spel. Wanneer een van hen mahjong zou maken, zelfs met een steen van mij, had ik grote kans op tafelwinst. Zelf bamboestenen sparend kon ik dus ringen en tekens wegdoen. Na een door mij weggegooide ringen 2 riep Jeroen plots ‘mahjong’. De 20 punten die me dat kostte kon ik hebben en zo pakte ik de begeerde titel. Geweldig!

Aan de Li-tafel ging Janie met de eer strijken. Ze gaf Heleen, Dini en Bernadet geen kans en won soeverein. Tijdens de prijsuitreiking klonk Queens We are the champions. En zo is het … wij Bamboe Acht’ers zijn allemaal kampioenen!

Deze tekst verscheen eerder - met afbeeldingen -  op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.

SAMEN

Zoals velen inmiddels weten houdt de Muziekbibliotheek van de Omroep (MCO-MB) per 1 augustus op te bestaan en zijn de 11 medewerkers baanloos. Om de collectie goed onder te brengen is geld en draagvlak nodig. Waar het management politieke paden bewandelt om dit te vinden, proberen de bibliotheekmedewerkers de maatschappelijke relevantie van de collectie aan te tonen.

Op zoek naar unieke bladmuziek haalde een collega recentelijk de partituur van een bijzondere compositie uit de kelder. Het betrof Zo nationaal, een lied geschreven door Pi Scheffer met een tekst van Jan de Cler. Op 30 april 1955 zongen vier presentatoren van showprogramma’s van ‘concurrerende’ omroepen om de beurt een couplet, waarna een refrein volgt dat hun samenwerking bejubelt (‘Zo’n grote eenheid vind je zelfs nog in Den Haag niet’). Het klonk in Sam Sam, een gelegenheidsprogramma van de gezamenlijke omroepverenigingen voor Koninginnedag, met ongetwijfeld de herdenking van 10 jaar bevrijding in 1955 een paar dagen later in het achterhoofd.

Dat ‘samen’ is 58 jaar later opnieuw het thema bij het meezingconcert van de inhuldiging van Koning Willem-Alexander. Daar zal – opnieuw op 30 april, opnieuw begeleid door het Metropole Orkest en ondanks de discussie erover – het Koningslied uit vele instrumenten en nog meer kelen klinken.

Het thema indachtig vroegen en kregen we toestemming van componist John Ewbank en arrangeur Tom Bakker om bladmuziek in diverse bewerkingen beschikbaar te stellen, zodat zoveel mogelijk musici, zangers, koren, harmonie- en fanfareorkesten het kunnen spelen (zie: www.speelhetkoningslied.nl).

Ook de studiemiddag van de muziekbibliothecarissenvereniging NVMB die ik gisteren bijwoonde stond in het teken van ‘samen’. In het Conservatorium van Amsterdam kwamen vele vormen van samenwerking naar voren in de lezingen van Ella Hueting (‘De musicus van de 21^e eeuw’), Bert Aalders (Nationale Muziek Catalogus) en het duo Rob Coers en Jeroen de Boer (deskundigheidbevordering via www.muziekdingen.nl)

‘Samen’ is ook van toepassing op het gisteren in de Volkskrant beschreven plan voor een nationale bladmuziekdienst. De muziekcollecties van de MCO-MB, het Nederlands Muziek Instituut, het Koninklijk Conservatorium en de Openbare Bibliotheek Den Haag komen bij elkaar in een Nationale Muziekbibliotheek die in 2018 in de hofstad de deuren zou moeten openen. De Haagse cultuurwethouder Marjolein de Jong ziet er een ideale mogelijkheid in om de residentie nog sterker als cultuur- en muziekstad te profileren. Josine Meurs, opstelster van het plan, schetst 10 voordelen, waarvan efficiency en kennisbundeling de belangrijkste zijn. Voor ons spreken daarnaast de redding van de collectie, de bredere toegankelijkheid ervan en de voortzetting en uitbreiding van http://www.muziekschatten.nl/ (de collectie gedigitaliseerde bladmuziek) natuurlijk erg aan.

Wanneer we samen met musici (orkesten, ensembles, koren), cultuurwetenschappers (musicologen), muzikanten-in-opleiding (muziekschoolleerlingen, conservatoriastudenten), repertoirezoekers (dirigenten, concertprogrammeurs), bibliothecarissen en alle andere muziekliefhebbers zorgen voor draagvlak ontstaat er straks iets waardevols in Den Haag. En worden de eerder geciteerde woorden van De Cler c.s. gelogenstraft.

Deze blogtekst verscheen eerder - met afbeeldingen en samenvatting van het plan - op de website BiblioFuture

Waterkansje wordt reële mogelijkheid

De Chu-competitie zit er voor mij nu op. Tijdens voorgaande negen rondes wist ik tweemaal de tafel te winnen, maar meestal speelde ik partijen waarin ik - door eigen onhandigheid – niet de buit scoorde die voor het grijpen lag. Gelukkig liet de concurrentie – Yvonne behoorde daar met haar eenzame klasse niet bij – eveneens regelmatig steekjes vallen zodat ik zelfs in mijn laatste partij nog kansen had om me bij de beste vier te scharen.
Nu het er echt om ging slaagde ik erin om te doen wat nodig was: winnen. Met Wil, Leny (beiden uitgespeeld) en tafelgenote Aty in de stand boven mij was dat het enige devies. Fons scoorde weliswaar minder punten, maar hij loopt dan ook twee partijen achter op mij.
Na vier van de uiteindelijke vijftien spelletjes bleek al dat het een razendspannende aangelegenheid zou worden. Jan, Aty, Fons en ik verdeelden de mahjongs eerlijk. Een spelletje later was het verschil tussen Fons (1e, 26 p.) en mij (4e, -12p) slechts 38 punten.
Toen plaatste Aty een tussensprint met twee self-picks, waar ik er een tegenover kon zetten. Vervolgens gooide ze tweemaal de winnende steen weg en maakte Fons een zelfgetrokken mahjong, zodat alles weer in elkaar schoof.
Wijzer geworden na eerdere ervaringen koesterde ik mijn kleine voorsprong door het risico zo veel mogelijk uit mijn spel te bannen. De laatste twee spellen eindigden in zenuwslopende remises waardoor ik mijn puntenaantal naar 21 tilde. Marjolijn en Fons zijn de enigen die dat aantal nog kunnen bijeenspelen door minimaal 5 punten te scoren in twee rondes. Zij ontmoeten elkaar in de laatste inhaalronde, waarbij slechts een van hen de vier punten kan halen. Fons treft bovendien volgende week de koplopers Yvonne en Jeroen…
Uit het waterkansje van de afgelopen weken groeide dus een hoopvolle situatie.

In de Li-groep staan Dini en Heleen er zeer rooskleurig voor. Met nog twee speelronden voor de boeg hebben ze 7 resp. 6 punten voorsprong op de eerste kandidaat voor de play-off, José. Mieke en Bernadet hebben van haar iets meer gevaar te duchten, maar ook hun marge is vrij ruim (4 punten).


Deze tekst verscheen eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.

Hu! doet ze het?

‘Ah nee, Yvonne!’ (of iets gelijkaardigs ;)) schalde gisteren door de speelzaal van de Princehof. Het was een kreet van frustratie uit mijn mond, die bij de andere tafels tot leedvermaak en herkenning leidde. Het betrof de situatie aan een van de twee ‘Chu-tafels’ waar twee van de zes inhaalpartijen werden gespeeld die meetellen in de strijd om de resterende plekjes in de play-off.
De aangesproken Yvonne is de sterspeler van de club en de enige die – met een straatlengte voorsprong – al zeker is van die finaleronde. Dat is niet vreemd en volkomen verdiend gezien het gemak waarmee ze doorgaans haar tafelgenoten verslaat.
Gisteravond waren Bertie, Kas en ik dus aan de beurt. Waar wij, noest werkend en combinaties schrapend, worstelden om mahjong te maken, reeg Yvonne die magische ervaringen schijnbaar achteloos aaneen. In 15 spelletjes lukte haar dat vijfmaal op eigen kracht (self-picks) en driemaal waren wij de leverancier. Tel daar een remise bij op en je weet hoeveel er voor haar slachtoffers resteerden.
Onverwacht blijken de twee tafelpunten die ik ondanks alles uit het vuur sleepte, mijn hoop op de play-off toch nog levend te houden. Annet slaagde er - met winst aan de andere tafel - in haar om een waardig eindresultaat te bereiken na een valse competitiestart. Mijn concurrenten Leny en Wil bleven daardoor op ‘schootsafstand’. Wanneer ik mijn laatste partij tegen Aty en Fons (en Jan) – ook serieuze concurrenten – zou weten te winnen dan speel ik op 21 mei misschien toch nog om de knikkers.


Deze tekst verscheen eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht.

Pianist Henk WESTRUS overleden

HILVERSUM - Met het heengaan van pianist, arrangeur, orkestleider en componist Henk WESTRUS (1937-2013) verliest ons land opnieuw een veelzijdig omroepmusicus. Hij stond muzikaal gezien aan de wieg van het beroemde VARA-liedjesprogramma Kinderen voor kinderen, dat jaarlijks op televisie is te zien.

Henk Westrus kwam op 26 mei 1937 ter wereld in Haarlem. Al op zijn zesde was hij ervan overtuigd dat hij alleen maar muziek wilde maken. Al in zijn puberjaren schnabbelde hij bij Lou Bandy om de dure muzieklessen te betalen. Daarna vormde hij een trio waarmee hij in Scandinavische hotels klassieke en dansmuziek speelde. Hij ontmoette een Noorse die zijn levensgezellin werd. De altijd opgewekte Westrus was doordesemd met muziek; hij kon onmogelijk zonder en wilde alles kunnen spelen. Hij hield zijn klassieke techniek op peil met Beethoven, leerde jazz spelen door een jaar lang op te treden met blazer en mede-Haarlemmer Cees Smal en verdiepte zich ook in het specifieke Brecht/Weill-repertoire.

Carrière
Begin jaren '60 keerde Westrus terug in Nederland en kwam al snel in min of meer vaste dienst bij de VARA. Hij schreef muziek voor (politieke) radioprogramma's als In de Rooie Haan en Haagse bluf. Daarnaast begeleidde hij artiesten als Jasperina de Jong, Toon Hermans en Max Tailleur.
Als muzikale generalist genoot hij enorm van zijn deelname aan Pianistiek, de KRO-tv-inzending voor de Gouden Zeezwaluw-editie van 1976 in Knokke. Daarin deden acht Nederlandse pianisten (Jules de Corte, Louis van Dijk, Rob Agerbeek, Jaap Dekker, Daniël Wayenberg, Jan Wijn, Cor Cools en Henk Westrus zelf, dus) - alleen en samen - alle muzikale genres aan. Later werkte hij muzikaal mee aan de tv-shows van Sonja Barend, Rudi Carrell en Willem Ruis.
Zelfs vaklieden als Westrus opereren vaak in de schaduw van de artiesten die ze van muziek voorzien of begeleiden. Enige bekendheid geniet hij echter als muzikale vader van Kinderen voor kinderen.

Oeuvre
Voor de eerste editie (1980) van deze inmiddels 33 afleveringen tellende serie componeerde Westrus Verhuizen, De wrat en de jaarlijks opnieuw gearrangeerde begintune. De uitgebrachte elpee leverde Westrus een Edison op.

Wim Esseds arrangement voor de 3e editie (gezongen door Leonie Jansen) is digitaal beschikbaar. In andere afleveringen volgden o.m. de liedjes Tweelingen (1981), Gastarbeider (1982), Lui zijn (1983) en Wat ik worden wil (1987). De teksten waren in die gevallen van Jack Gadellaa.
Ook voor de geëngageerde liedjes in het politieke radioprogramma's In de Rooie Haan en Haagse bluf tekenden Westrus en (meestal) Gadellaa. Enkele titels: Ik ben Van Agt, Alleen de kiezer en D'66 adieu. Westrus componeerde daarnaast talloze herkenningsmelodieën (tunes) en jingles, onder meer voor Vijf tegen vijf, Sonja's goed nieuws show, Kieskeurig en Achter het nieuws.

Henk Westrus en de muziekbibliotheek
Als arrangeur had Westrus in het verleden zeer regelmatig contact met de muziekbibliotheek en kwam ook veelvuldig langs. In een interview vonden we de volgende passage uit een telefoongesprek: 'Mijn ideaal ligt dat niet op mijn naam in het archief? Nou, dat is óók wat, zou ik dat stuk een andere titel hebben gegeven... Laat ik eens even denken, of nee laat ik dat maar niet doen, dat geeft tóch niks. Ik kan jullie niet helpen, ik weet het niet'. Vervolgens tegen de interviewer: 'Ik heb er geen overzicht meer van, ik heb wel duizend dingen geschreven. Kijk, dan weet je dat niet meer, maar jammer is het wel, op die manier komen er dingen tussen wal en schip die misschien best wel leuk waren.'

Helaas weten we nog niet wie het Westrus-oeuvre na 1 augustus zal beheren... (zie Wie zorgt voor het muzikaal cultureel erfgoed?).

In mei 2007 werd Henk Westrus benoemd tot Ridder in de Orde van Oranje-Nassau. Op 26 februari overleed hij op 75-jarige leeftijd.


Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op de website van de Muziekbibliotheek van de Omroep. Voor beeldmateriaal en relevante links klikt u hier

Van Balkum junior debuteert overtuigend

Met enige regelmaat liet mijn zoontje Luuk me weten ook wel eens aan een toernooi mee te willen doen. Hij deed al eens mee aan ons eigen clubtoernooi en toen hij er laatst weer over begon zag ik het Bondstoernooi als een goede gelegenheid om zijn diep gekoesterde wens te vervullen. Probleem is echter dat Bamboe Acht geen jeugdlidmaatschap kent voor 9-jarigen. Het clubbestuur polste de Nederlandse Mahjong Bond die op de aanstaande ALV een voorstel voor een jeugdlidmaatschap ter goedkeuring zal voorleggen.
In afwachting daarvan mocht Luuk dus deelnemen in Utrecht. Het lot koppelde ons in de eerste ronde aan elkaar. In vier wedstrijden haalde Luuk driemaal een punt. Veel belangrijker voor zijn 'mahjongtoekomst' vond ik zijn gedrag aan tafel, de reacties van andere spelers en hoe hij zo'n lange dag fysiek en geestelijk zou doorkomen. Nou, hij was na die dag wel moe, maar niet helemaal uitgeput en verder was er ook geen reden om het bij een eenmalig optreden te laten. Luuk bleek bovendien zo enthousiast dat coach en speler hun voetbalafspraak afzegden en ik ons direct inschreef voor het Kongroverstoernooi van gisteren.
Ook naar Zaandam reden we - net als Jessica - mee met Jan en Aty. Bij de inschrijftafel lootte Luuk nummer 13, waar ik als competitiespeler met nummer 18 speelde. Het leek echter wel of ik Luuks nummer meetorste, want in de eerste drie matches haalde ik geen enkele keer mahjong (in minimaal 30 spellen!). Luuk had ook wat inspeeltijd nodig (0 resp. 1 punt), maar na de derde wedstrijdronde kwam hij me dolenthousiast verkondigen dat hij de tafel had GEWONNEN. Met die in totaal vijf tafelpunten conludeerde hij plagend dat ik hem al niet meer kon inhalen.
Natuurlijk probeerde ik het toernooi in elk geval positief af te sluiten. Dat lukte wonderwel. De wong kreeg kennelijk wat medelijden met me en zocht me nadrukkelijk op. Kongrover Wim en clubgenoten Nino en Jeroen hadden snel door dat ik op oorlogspad was en er voor hen weinig te halen viel. Met zes mahjongs in tien spellen snelde ik naar een troostresultaat.
Luuk was toen al af en toe poolshoogte komen nemen omdat de stoel onder zijn billen brandde. Ook hij trof - in Annet (nog kansrijk voor toernooiwinst) en Dini - twee clubleden aan tafel. Ze vertelden dat er geen kruid tegen Luuk was gewassen. Hij haalde naar eigen zeggen een mahjong of zes, won opnieuw de tafel en totaliseerde dus 9 punten voor de dag! Dat bleek genoeg voor een prachtige zesde plek in het recreantenklassement (er gingen al stemmen op om Luuk maar in mijn plaats te laten spelen bij de competitiespelers, maar om telaten spelen met die betweters ... ;)).
Als klap op de vuurpijl kreeg Luuk de speciaal voor deze gelegenheid in het leven geroepen 'jongste-deelnemer-prijs' (een mooie set Chinese massageballen, die hem op moeilijke momenten tot rust kan brengen ;)),
Tot aan het Valentijnstoernooi zal Luuk me confronteren met deze gedenkwaardige dag :).
Ook voor de club was het een bijzondere dag. Bamboe Acht leverde namelijk zowel de winnaar (Janie) als de nummer twee (Annet). Het wordt tijd voor een mooie yell die we bij huldigingssituaties ten beste kunnen geven. Suggesties?


Deze tekst verscheen eerder op de weblog van mahjongvereniging Bamboe Acht (met afbeeldingen)