maandag 17 februari 2014

Wil jij ook in vrijheid kiezen welk werk je doet?

In juli van het vorige jaar verloor ik mijn baan bij de Muziekbibliotheek van de Omroep die - meer dan twee decennia lang - een groot deel van mijn leven bepaalde. De aan de publieke omroep opgelegde bezuinigingen leidden tot sluiting van die bibliotheek, wier enorme collectie bladmuziek nu ontoegankelijk ligt te verstoffen. Ook andere muziek beherende instituten (NMI, MCN, TIN) zijn opgeheven of gekortwiekt, een kapitaal- en kennisvernietiging van ongekende proporties. Een plan om muziekcollecties onder te brengen in een op te richten nationaal bladmuziekinstituut in Den Haag lijkt genoeg draagvlak te hebben, maar het is nog in de verkennende fase.

Mijn gedwongen ontslag noopte mij te gaan nadenken over het vervolg van mijn (arbeidzame) leven.
  • Wat ga ik doen met de uren die ik niet meer aan mijn oude werkzaamheden - catalogiseren / digitaliseren / applicatie-, database- en websitebeheer / pr-activiteiten - kan besteden? 
  • Welke betekenis had mijn baan voor mij? 
  • Aan welke wensen/eisen zou een nieuwe baan moeten voldoen? 
  • Zou ik ook gelukkig kunnen zijn zonder betaald werk?
Hoe dichter ik bij beantwoording van die vragen kom, des te meer de conclusie zich opdringt dat voor mij een betaalde baan geen voorwaarde is om me gelukkig en waardevol te voelen. En als dat voor mij zo is geldt dat vast voor meer mensen. Hierop doordenkend ontstond bij mij de opvatting dat ieder mens in vrijheid een keuze zou moeten kunnen maken over hoe en waar zijn talenten en ambities in te zetten. In onze maatschappij wordt die keuze vooral bepaald door financiële overwegingen. Sterker nog, wanneer je geen betaald werk doet tel je maatschappelijk gezien minder mee. In een economie die ernaar streeft zo veel mogelijk productiviteit te bereiken met zo weinig mogelijk betaalde arbeidskrachten (werk), verbinden uitkerende instanties steeds meer verplichtingen aan het recht op een uitkering (met name het zoeken van betaald werk). Dit mechanisme van onverenigbare krachten gaat ten koste van tienduizenden uitkeringsgerechtigden.

Discussie over 'verplicht vrijwilligerswerk' voor bijstandsgerechtigden (5/2/2014)
Het werkt stigmatiserend, demotiverend en het levert veel stress op, omdat er niet voor iedereen betaald werk is of omdat men wordt verplicht werk te doen dat niet bij zijn interesse (opleiding) of talenten past. Daarnaast kampen scholen, (sport)verenigingen, buurtcentra en politieke, culturele of sociale organisaties met te kort vrijwilligers om het - soms oorspronkelijk betaalde - werk te doen.

In mijn zoektocht naar antwoorden op de hierboven aangegeven (levens)vragen ontdekte ik de beweging die ijvert voor de invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen. Met dit voor elke meerderjarige burger levenslang gegarandeerde inkomen komt onze maatschappij los van het financiële dictaat en heeft men de vrijheid om zijn leven vorm te geven naar eigen goeddunken.
Uit persoonlijke gesprekken blijkt dat veel van mijn kennissen die vrijheid zouden willen, maar daarbij vooral praktische bezwaren zien en weinig vertrouwen in de medemens hebben ('dan gaat er bijna niemand meer aan het werk'). Beantwoord voor jezelf de volgende vraag eens eerlijk: "Zou ik stoppen met werken wanneer ik onvoorwaardelijk een maandinkomen, van zeg € 1150, zou krijgen?".
Denk je dat veel mensen een ander antwoord dan jij zouden geven? Bewijs jezelf een dienst, neem de tijd om dit film-essay eens aandachtig te bekijken. Het biedt je vast verrassende inzichten.



Ik ben er inmiddels van overtuigd dat invoering van het onvoorwaardelijk basisinkomen veel goeds voor onze samenleving zal opleveren. Die overtuiging wil ik graag uitdragen. Momenteel bekijk ik welke manier het best bij me past. In de tussentijd meldde ik mij aan als lid van de Basis Inkomen Partij, die in Amsterdam, Bergen, Deventer en Utrecht deelneemt aan de gemeenteraadsverkiezingen op 19 maart.

Ik ben zeer benieuwd wat jouw mening is in dezen. Schroom dus niet inhoudelijk te reageren!

dinsdag 11 februari 2014

Geslaagde mahjongdemonstratie in De Boskern

Afgelopen zaterdag mochten wij van Bamboe Acht ons verheugen in flink bezochte mahjongdemonstratie tijdens de Open Dag van sociaal cultureel centrum De Boskern in Hoofddorp. Meteen vanaf het aanvangs-tijdstip (11 uur) stonden er belangstellenden rond de twee tafels die gastvrouw Ellen Arendsen voor ons had vrijgemaakt.
In de weken rond de jaarwisseling maakte ik al met haar en haar collega Martin kennis dankzij clubgenote Shui Ying, die in De Boskern Tai chi-lessen geeft. Ik instrueerde er toen drie van Shui Yings cursisten.

Luuk en ik waren deze zaterdag aan de late kant na twee bussen te hebben gemist en ook nog eens een halte te laat te zijn uitgestapt. Blij verrast zagen we dat Anna, Leny, Mieke en Monique al volop aan het uitleggen en promoten waren.
Na een snel kopje thee nestelde ik me aan de tweede tafel, waarop een spel mét cijfers lag. Daar kon ik direct aan Wim, Bep en Maleise Lena de basisprincipes van mahjong vertellen. Met de stenen open sloegen we daarna aan het spelen tot Huub en Emmy de plaatsen van Bep en Lena overnamen. Ook met hen kwam ik al snel aan het spelen toe. Aan de andere tafel was in de tussentijd ook een geïnteresseerde aangeschoven op mee te spelen.
Iedereen die enige belangstelling toonde kreeg onze nieuwe folder mee. Wie weet zien we enkele van hen terug op een cursus, workshop of bij de club...

Deze tekst verscheen eerder op de website van mahjongclub Bamboe Acht (met afbeeldingen)